ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάντα ήμουν αδύνατη.Αρκετά αδύνατη.Με πολύ γυμνασμένο σώμα,πίστευα οτι θα μείνω για πάντα έτσι.Όμως μετά ήρθαν οι Πανελλήνιες.Και πήρα 11 κιλά έκτοτε. Πλέον,2 χρόνια μετά από τις Πανελλήνιες και με πολλά σκαμπανεβάσματα στα κιλά μου,εξακολουθώ να είμαι στα κιλά των πανελληνίων(+11).Τους τελευταίους μήνες,αγχώνομαι με το παραμικρό.Και αντιδράω τρώγοντας.Πεινάω ακατάπαυστα και όταν βλέπω ότι η ζυγαριά πάει να ανέβει κι άλλο,μετά από κάθε ξέσπασμα προκαλώ εμετούς.Θέλω να 'μαι όπως παλιά.Αδύνατη και με ωραίο σώμα.Ξέρω οτι ακόμα τα κιλά μου δεν θεωρούνται πολλα,αλλα θέλω να γυρίσω στο τότε.Και μετα αρχίζουν οι περίοδοι αφαγίας..Χαπακώνομαι με βιταμίνες γιατι δεν με παίρνει λόγω σχολής να πέσω κάτω και κατα τα αλλα τρωω περίπου 2 τοστ την ημέρα.Οσες φορες πήγα να το αναφέρω στους γονείς μου για να δω διατροφολόγο,εκείνοι απάντησαν οτι είμαι μια χαρά έτσι,και οτι αν θέλω να χάσω λιγα κίλα,θα πρέπει απλα να προσέξω τη διατροφή μου.Με τρομάζει που δεν βλέπουν οτι ΔΕΝ μπορω να το ελέγξω.Τωρα το Πάσχα που θα πάω να τους δω,θα απαιτησω να δω ψυχολόγο.Νομίζω οτι αρχίζει να ξεφεύγει η κατασταση.Και τα κιλα πια δεν εχουν τοση σημασια...