ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο μικρη περνουσα φασεις..φασεις που ημουν υπερβολικα χαρουμενη και φασεις που ημουν δυστυχισμενη...νομιζω οτι η δυστυχια ειναι συμφυτη με την ιδιοσυγκρασια μου...εχω τοσα πολλα να πω αλλα καθε φορα που παω να τα γραψω δεν ξερω τι να πω...δεν θα πρεπε να ειμαι λυπημενη...ειμαι πρωτοετης φοιτητρια , σε μια σχολη που την οσο ηθελα οσο τιποτα αλλο, εχω φιλους ( οχι πολλους βεβαια...γιατι ανεκαθεν ταιριαζα με πολυ λιγα ατομα, αλλοι με χαρακτηρισαν αντικοινωνικη , τι να πω ισως και να ειμαι), εχω τους γονεις και την αδερφη μου..λογικα πρεπει να ειμαι ευτυχισμενη με τη ζωη μου...ολα κυλουν ομαλα..εχω κατι ομως ..ενα κενο μεσα μου μια λυπη ενα κομπο στο λαιμο και ταυτοχρονα τοσα ονειρα για το μελλον .Θελω να ΖΗΣΩ ! με την εννοια ομως που αποδιδω εγω στον ορο ζωη..να ζησω με συνεση και απευθυνοτητα.να καταλαβω τα νοηματα αυτης της ζωης, να παρω μαθηματα απο αυτην,να κανω πραγματα που με ευχαριστουν, να ασκησω σωστα το μελλοντικο επαγγελμα μου , αλλα κατι με κραταει πισω..μια θλιψη,μια λυπη ,μια απογοητευση .. Θελω να κλαψω και δε ξερω το γιατι.. Ειμαο τοσο κουρασμενη απο τη μεχρι τωρα ζωη μου ...bylling( και απο συμμαθητες μου και απο καθηγητες μου ), αποπειρες αυτοκτονιας, καβγαδες με τους γονεις μου( με τη μητερα μου δηλαδη) ,ανεκπληεωτοι- πλατωνικοι ερωτες με καθηγητες( τους οποοιους εμαθε η μανα μου- δεν ξερω πως- και εγινε χαμος) , τσακωμοι με φιλους, ξενυχτια με διαβασμα διαβασμα διαβασμα πολυ διαβασμα( τρεις ξενες γλωσσες ,2 πτυχια πληροφορικης και προσφατως εισαγωγη στο πανεπιστημιο) και εν τελει τι?? Ολα αυτα με τσακισαν, με κατεστρεψαν , με κουρασαν... Δεν ξερω ποια ειμαι,αν αυτα που επιθυμω τα επιθυμω πραγματικα αν αυτα που πιστευω και θεωρω τα πιστευω και τα θεωρω πραγματικα..Ειμαι απολυτη στις αποψεις μου ..πιστευω / παραδεχομαι/ αναγνωριζω πως υπαρχουν πολυ πιο εξυπνοι ανθρωποι απο εμενα ( παρολο που με θεωρω αρκετα εξυπνη εχω επιγνωση της θεσης μου ,γνωριζω πολυ καλα πως υπαρχουν ανθρωποι με πολυ μεγαλυερη αντιληψη απο τη δικη μου.. Ειμαι ομως απολυτη αναφορικα με τις αποψεις μου , πιστευω τοσο εντονα οτι αυτες ειναι τοσο κοντα στην αληθεια( ειναι αρνητικο το ξερω ), ακουω βεβαια τις αποψεις των αλλων και προσπαθω να τις κατανοησω αλλα συνηθως παιρνω πολυ λιγα στοιχεια απο τις αποψεις των αλλων( αυτα που εγω θεωρω σωστα- τα υπολοιπα τα απορριπτω) ..εν παση περιπτωση...νιωθω πολυ περιεργα, ειμαι μονη μου( ετσι αισθανομαι) ,νιωθω θλιψη / λυπη και εγω ενα φοβο για το αυριο...