ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φρικαρω με τον εαυτο μου,με το ποσο εχουν διαταραχτει οι αξιες μου που πλεον ειναι σαν να μην εχω καμμια.Γιατι αν "ανωμαλος ειναι οποιος δεν αγαπαει κανεναν" τοτε τεινω να γινω ανωμαλη. Εχω γινει τοοσο κυνικη.Και φρικαρω με την προφανως ελλειπη κοινωνικοποιηση μου,γιατι οι μισες φιλες μου ειναι αρκετα εσωστρεφεις και σχεδον ασεξουαλ και οι αλλες υπερξεπεταγμενες με τροπο που σαφως ξενιζει το μεσο ορο.Αναρωτιεμαι αν υπαρχουν νορμαλ ατομα με νορμαλ σχεσεις και απλα δεν ερχομαι ποτε σε επαφη μαζι τους επειδη ειναι νορμαλ,ενω εγω οχι. Χρειαζομαι να πιστεψω σε κατι.Ανησυχω για τη φιλη μου που εχει οικονομικα προβληματα,μισει τον κοσμο και ντιλαρει.Για τη φιλη μου που ειναι 21 χρονων και δεν εχει κανει ποτε τιποτα με ανθρωπο.Για την πρωην καλυτερη φιλη μου που εχει πλατωνικο ερωτα μ εναν διασημο και τον κυνηγαει γυρω γυρω στην υδρογειο.Για τις φιλες μου που ειναι σε υπερ-συμβιβαστικες σχεσεις εν πληρη γνωση τους,καθαρα απο ανια. Για εμενα που νιωθω ανωμαλη,κενη και χωρις ονειρα.Που αγομαι και φερομαι,πατημενα 21.Δεν ξερω αν με επηρεαζει πιο αρνητικα η φιλη που λυσσαει επιμονα να τα "δοκιμασουμε ολα"η αυτες που ποτε μα ποτε δεν δοκιμαζουν τιποτα.Μακαρι να υπηρχε ενας ανθρωπος που να εχει βρει το κλειδι στην αμοιβαιοτητα των ανθρωπινων σχεσεων να με καθοδηγησει.Υπαρχει?Τετοιος ανθρωπος,η τετοιο κλειδι?Ντουχ