ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω πιει καλοκαιριάτικα τα ρακομελάκια μου και καθομαι και σκέφτομαι τι κάνω στη ζωή μου...πάντα συμβιβαζόμουν πολύ δύσκολα (βασικά σχεδόν καθόλου) αυτό πάντα δυσκόλευε τα πράγματα με τους ανθρώπους και κυρίως τους άντρες. Πάντα ερχόταν η στιγμή που ασφυκτιούσα και έφευγα με τρόπο. Κάθε φορά έλεγα πως την επόμενη φορά θα είμαι πιο υπομονετική, όμως η υπομονή που έκανα στο τέλος κατέληγε σε άτακτη φυγή, σχεδόν αγενώς. Είμαστε και εμείς λοιπόν που δεν μας χωράει ο τόπος, δε βολευόμαστε ούτε σε δουλειά, ούτε σε άντρα, ούτε πουθενά.Μοναχικές γυναίκες, επιφανειακά σκληρές και δύσκολα προσβάσιμες..όμως έχουμε να λέμε ωραίες ιστορίες, που πάντα έχουν ένα τέλος. Ο χρόνος θα δείξει τελικά αν η ευτυχία είναι στο συμβιβασμό ή στην ελευθερία, όπως και να έχει αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε.Καλή ζωή συνάνθρωποι!