12.6.2015 | 23:43
Ρε φίλε
ειλικρινά δε σε καταλαβαίνω. Γυρνάς μετά από 3,5 με 4 χρόνια (που είχες φύγει χωρίς μια εξήγηση) και απαιτείς να μην έχει αλλάξει τίποτα. Και παραπονιέσαι που η δουλειά μου είναι σημαντική και που δε θυμάμαι τι λέγαμε τότε;Οι άνθρωποι προχωρούν και ξεχνάνε. Αλλάζουν οι καταστάσεις στις ζωές τους. Οκ, είπαμε να δούμε αν μπορούμε να βρούμε κάτι που να μας ενώνει ξανά, αλλά ψυχολογικό εκβιασμό δε θα δεχτώ. Και δεν είμαι διατεθειμένη να κάνω ότι έκανα τότε,στα 22 μου, ούτε να υπομένω τα πάντα.Και δεν είμαστε καν μαζί ακόμα, το σκεφτόμαστε. Εγώ δηλαδή και πολύ σοβαρά για το αν θέλω και πάλι. Αλλά καλός μαλάκας και εγώ να επιζητάω το νορμάλ. Αφού δε μπορώ να ηρεμήσω ποτέ. Άντε πια.
