ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι έχουν την νοοτροπία «Ααα δε θα στείλω σήμερα μήνυμα σε κάποιον άνθρωπο με τον οποίο πέρασα καλά χθες... ας τον/την αφήσω λίγο να ψηθεί. Να τον/την φτύσω για να κολλήσει » Γιατί να υποβάλω έναν άνθρωπο που συμπαθώ σε αυτήν την διαδικασία; Εν ολίγοις, βγήκα δύο ραντεβού με ένα αγόρι, πολύ έξυπνο και προσγειωμένο άτομο. (26 ετών αυτός, 25 εγώ). Εγώ πέρασα πολύ ωραία και το ίδιο και εκείνος πιστεύω. Μου είπε μάλιστα πως ήταν από τα πιο καλά ραντεβού που έχει βγει. Μετά το πρώτο ραντεβού, μου έστελνε πολύ συχνά μηνύματα για να ακολουθήσει και άλλο. Μετά το δεύτερο (κ αφού ολοκληρώσαμε σεξουαλικά στο δεύτερο) συνεχίσαμε να στέλνουμε μηνύματα για 3 μέρες. Του είπα να ξανά βγούμε 2 φορές αλλά την πρώτη είχε πυρετό και την δεύτερη ήταν κουρασμένος από την δουλειά. Μη θέλοντας να γίνω πιεστική άφησα σε αυτόν την επιλογή να μου ζητήσει να βγούμε πάλι... και δεν έχει επικοινωνήσει εδώ και 2 μέρες. Και νιώθω χάλια. Κυρίως γιατί νόμιζα ότι είχε περάσει το ίδιο καλά με εμένα και ότι ίσως θα μπορούσαμε να γνωριστούμε καλύτερα. Δεν ξέρω αν ξενέρωσε για κάτι ή αν απλά προσπαθεί να με ψήσει... Αν ισχύει όμως το πρώτο δε θεωρείτε πιο ανθρώπινο και αντρίκειο να μιλήσει ειλικρινά και να πει «Με ενόχλησε αυτό και δεν ταιριάζουμε και δε θέλω και μπλα μπλα μπλα». Αυτό το «Σε έχω στο περίμενε και δε σου στέλνω» είναι σπαστικό. Αν πάλι ισχύει το δεύτερο, ενδιαφέρεται αλλά θέλει να μεγαλώσει το ενδιαφέρον μου παίζοντας το δύσκολος (το ψιλό έχει καταφέρει) αλλά δεν παύει να είναι απλά βλακώδες... Σκέφτομαι να του στείλω σε μερικές μέρες για να τον ρωτήσω τι στο καλό έγινε. Πιστεύετε ότι είναι πολύ απελπισμένο να στείλω;