ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ό,τι και να λες για μένα, ξέρεις ότι έχεις φερθεί μαλακισμένα! Μην περιμένεις κάτι καλύτερο από μένα. Η αγάπη μου για σένα ήταν αγνή, αφελής αν θες,εφηβική... εσύ την έκανες οδυνηρή, εκδικητική, υπολογιστική,γεμάτη μίσος και οργή. Με έφερες σε πλήρη σύγχυση, δε σκέφτομαι, δεν κάνω σενάρια, φοβάμαι.Εσύ έπαιζες, εγώ πονούσα...ακόμα παίζεις, ακόμα πονάω. Αν κουράστηκες και δε σε νοιάζει, στείλε εκείνο το γράμμα και πες το μου. Αν πιστεύεις ακόμα σε μας, στείλε εκείνο το γράμμα...εξήγησέ μου. Όχι, δεν μπορώ να αγαπάω σκιές και αέρηδες, το έκανα μια φορά, ταξίδεψα μέσα από τη φαντασία μου και αυτή ηττήθηκε κατά κράτος. Το πόσο πόνεσα, δε θα το μάθεις ποτέ εσύ. Μπορεί και να άλλαξα, γιατί η αγάπη μου δεν είναι πια η ίδια. Δεν μπορώ να πω "Σ' αγαπάω" ούτε να κλείνω το αρχικό σου σε καρδούλες...κι αυτό πρώτον γιατί έχω μπερδευτεί με τόσα ονόματα και δεν αναγνωρίζω το δικό σου και δεύτερον γιατί έχεις εν μέρει παγώσει το συναίσθημα στην καρδιά μου. Νιώθω ένα κενό και μια δυσφορία. Ίσως ήταν ανώριμο να σκεφτώ "Σ' αγαπάω" όταν έπρεπε να πω μόνο "Σε θέλω", "Με καυλώνεις" ή δεν ξέρω τί άλλο...Θέλω να μου πεις τα πάντα. Αν βαρέθηκες και χέστηκες, καθώς λες, θέλω να μου το πεις κι αυτό, επώνυμα, ξεκάθαρα. Θέλω να μου πεις για ό,τι έχεις γράψει εδώ μέσα, για ό,τι έχεις διαβάσει, για ό,τι έχεις κάνει, για ό,τι σκοπεύεις να κάνεις. Πες τα με ευγένεια ή αγένεια...δε με νοιάζει. Θέλω να ξέρω. Σου έχω φυλάξει ένα "Σ' αγαπώ", μα θα στο πω μόνο αν το εννοώ και μόνο αν το αξίζεις. Και αν το αξίζεις θα στο πω ακόμη κι αν μου πεις "δε με νοιάζει, πλέον μόνο σε λυπάμαι" κι αυτό είναι υπόσχεση. Κι αυτό γιατί μόνο εγώ ξέρω πώς και τί νιώθω. Θα στο πω, μα δε θα λύσει αυτό τίποτα...γιατί η καρδιά μου πονάει και δεν την ανακουφίζουν πλέον τα δάκρυα...χρειάζεται μετάγγιση αίματος...