ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
17.2.2017 | 01:27

Ρεκόρ Γκίνες

Είχε βγει μία βόλτα η αδερφή μου στην πλατεια του χωριου σε καφενείο. Λόγω της ήμερας τσικνίζανε και είχαν ντυθεί. Η απόσταση της πλατείας είναι μερικά δευτερολεπτα απο το σπίτι μας. Ενώ οι γονείς μου τέτοια ώρα θα ήταν στο κρεβάτι τους και θα έβλεπαν όνειρα, είχαν μείνει και οι δύο ξυπνιοι και περίμεναν ποτε θα επιστρέψει. Ο πατέρας μου στο κρεβατι και να ρωταει ήρθε; Παρε την τηλεφωνο. Η μητερα μου, κοιμαται ορθια. Καθεται στον καναπε και έχει βάλει την τηλεοραση στο mute και καλα να πει οτι βλεπει τηλεοραση και κάθετε μεσα στα σκοτάδια. Να παιρνει τηλεφωνο την αδερφη μου και εκεινη να μην το σηκωνει. Καθε 1-2 λεπτά, θα της είχε κάνει καμια 20αριά κλήσεις. Και επειδή δεν το σήκωνε ο πατέρας μου να φωνάζει και να λέει να φέρω το κινητο του να την πάρει εκείνος. Δεν κάνω πλάκα. Και αυτό είχε ξεκινήσει από τις 23.00 γιατί είναι αργά (γι' αυτους). Και το καλύτερο; Η αδερφή μου είναι 30 ετών.Και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Ανέκαθεν γινόταν. Και οι δύο μου οι γονείς έχουν ξεπεράσει τόσο πολύ την υπερβολή τους για την "προστασία" μας που πραγματικά με έχει τρελάνει στην κυριολεξία και είναι φορές που τσακώνομαι μαζί τους γι αυτο τον λόγο. Και οι δύο γονείς κερδίζουν από 10 θέσεις στο βιβλίο Ginness αλλά φυσικά περισσότερο η μητέρα μου. Είναι φορές που μπορεί να βγω έξω και εκείνη επειδή νυστάζει κοιμάται στην πολυθρόνα, με σβηστα φώτα και κλειστή τηλεόραση και δεν την παίρνεις χαμπάρι. Ακόμα και το καλοκαίρι είναι φορές που κάθομαι έξω στο μπαλκόνι ή να χαζεύω στη γειτόνισσα και να κάνει το ίδιο ακριβώς και να παίρνει πόσα τηλέφωνα.Η μεγαλύτερη μου αδερφή μένει Αθήνα πάνω από 10 χρόνια τώρα. Πλέον η μητέρα μου δεν την παίρνει τόσα πολλά τηλέφωνα όπως παλαιότερα αλλά έχει ακόμα τις ανησυχιες της. Την καλεί μία φορά δεν το σηκώνει, την ξανακαλεί το ίδιο. Και μου κάνει με ανησυχία, γιατί δεν το σηκώνει; που είναι; Μετά να μου λέει για παρ την εσύ. Την καλώ, δεν το σηκώνει της λέω. Να έχει αγχωθεί η μητέρα μου και να μην ξέρει τι να κάνει. Τρία τηλέφωνα την πήρε μέσα σε 5 λεπτά και έχει ήδη αρρωστήσει η μητέρα μου.Πολλές και μεγάλες φοβίες για το τίποτα, υπερ-υπερ-υπερ....υπερβολικές ανησυχίες, στην κυριολεξία. Η μητέρα μας έχει εκφράσει τους φόβους της χωρίς βέβαια να μας το πει ξεκάθαρα, είναι ο βιασμός.Πραγματικά αυτό, δεν αντέχεται!!!! Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ και μέ βγάζουν έξω από τα ρούχα μου. Ξέρω πολύ καλά ότι η λύση είναι να φύγουμε αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε, ακόμα ευελπιστώ.ΥΓ 1: Επειδή μεγαλώσαμε κατά αυτό τον τρόπο, εγώ ξέρω προσωπικά πως μέσα μου έχω πάρα πολλά θέματα. Είναι φορές που ανησυχώ κι εγώ αλλά όχι στον υπερθετικό βαθμό. Αλλά έχω κι άλλα θέματα τα οποία δεν ξέρω κατά πόσο σοβαρά μπορεί να είναι. Επίσης, πιστέυω ότι και οι αδερφές μου έχουν θεματάκια. Βασικά και οι τρεις μας έχουμε θέματα με τα ερωτικά. Προσωπικά δεν έχω κάνει ποτέ σεξ ουτε σχεσεις φιλιά κτλ και ειμαι 28. Δεν ξέρω γιατί αλλά πιστεύω οτι ούτε και οι αδερφες μου έχουν κάνει σεξ. Δεν μου το έχουν πει αλλά αυτό πιστεύω. Ακόμα και η ημεγαλύτερη μου αδερφή που μένει Αθήνα πάνω από 10 χρόνια, όλο και κάτι θα μπορούσε να κάνει. Μακάρι να έχουν κάνει κάτι για να είμαι το μοναδικό προβληματικό παιδί. Δεν μιλάμε ποτέ μεταξύ μας για το σεξ, ούτε αν μας αρέσει κάποιος κτλ. Από όταν ήμασταν μικρά, μας απογόρευαν να λέμε τη λέξη σεξ ή κάτι σχετικό και πόσο μάλλον να δούμε σε κάποια ταινία. Ακόμα κι αν αυτή την ταινία την παρακολουθούμε όλοι μαζί, άπαξ και δείξει κάτι ερωτικό, η μητέρα κάνει νόημα να αλλάξουμε το κανάλι προς σεβασμό για τον πατέρα μας και διάφορα άλλα τέτοια... !@#$% (δεν ξέρω πως να τα χαρακτηρίσω). Ακόμη και σήμερα γίνεται αυτό. Το ίδιο ισχύει και με κάποιο βρισίδι. Καμία βρισιά δεν επιτρέπεται αλλιώς πιπέρι (προφανώς αστείευομαι για το πιπέρι). Ξέρω όμως πως σίγουρα δεν έχουμε θέματα με την έμφανιση αλλά το πρόβλημα είναι ψυχολογικό.ΥΓ 2: Πώς μας κατάντησαν έτσι οι γονείς μας ρε γαμώτο! Πάντα αυτούς κατηγορώ για ότι στραβό μου συμβαίνει. Χάλια τα πηγαίνω σε όλους τους τομείς (αλήθεια). Το ξέρω ότι δεν πρέπει και δεν ισχύει πάντα αλλά αισθάνομαι ότι μου/μας έχουν καταστρέψει την ζωή μου/μας και δεν μπορώ(ούμε) να προχωρήσω(ουμε) μπροστά.
3
 
 
 
 
σχόλια
Οι γονείς σου είναι πολύ κομπλεξικοί.Και το πρόβλημα είναι πως έχουν μεταφέρει όλους τους φόβους τους και τα κόμπλεξ σε έσας.Εσύ είσαι ακόμη μικρή και μπορείς να αλλάξεις.Ζήτησε την βοήθεια ειδικού.
Οι γονείς, οι όποιοι γονείς, φέρουν ευθύνη για πολλά πράγματα αλλά από ένα σημείο και μετά είμαστε και οι ίδιοι υπεύθυνοι για τη ζωή και τις επιλογές μας. Είναι ζόρικη η κατάστασή σου/σας, αλλά κάθε σπίτι έχει τα δικά του, καμία οικογένεια δεν είναι τέλεια και οι γονείς πάντα μα πάντα κάνουν λάθη, άλλοι μεγαλύτερα άλλοι μικρότερα. Δούλεψε με τον εαυτό σου και δες τι θες να κάνεις, αφού από μόνη σου απορρίπτεις αυτόν τον τρόπο σκέψης, σημαίνει ότι είσαι ήδη μπροστά και τους έχεις προσπεράσει. Μην ξεχνάς ότι και τους φοβερότερους και πιο cool γονείς να έχεις, από μια ηλικία και μετά είναι σχεδόν πάντα αφόρητο να μένεις μαζί τους. Είναι φυσικό να μην μπορεί να σταθεί αυτή η συμβίωση, ως πότε; Τώρα τα περί σεξ κλπ...εκεί λίγο μου τα χαλάς. Αυτό έχει να κάνει με εσένα και μόνο, αν ήθελες να έχεις σεξουαλική ζωή θα είχες, ασχέτως με το πόσα τηλέφωνα παίρνει η μαμά σου. Κλείνεις το κινητό και άντε γεια. Δεν σας απαγόρευσαν να βγαίνετε και από το σπίτι, εδω λες ότι η μία σου αδερφή ζει 10 χρόνια στην Αθήνα, πέταξε το πουλάκι, οπότε το αν κι αυτή έκανε σεξ ή όχι, δικός της καημός, όχι των γονιών σας. Γι΄αυτό μιλάω για επιλογές προσωπικές από ένα σημείο και μετά. Όλοι μας απορρίπτουμε πολλές απόψεις των γονιών μας ή τους κατηγορούμε για το πώς μεγαλώσαμε (λίγο ή πολύ). Να θυμάσαι ότι δεν είσαι οι γονείς σου ούτε οι αδερφές σου. Τράβα τον δικό σου δρόμο. Χάραξέ τον σύμφωνα με το δικό σου σκεπτικό. Μην κρυφτείς στην ασφάλεια τού να κατηγορείς τους γονείς σου για τη δική σου στασιμότητα, έχεις κι εσύ ευθύνη.
Αυτό που περιγράφεις δεν είναι φυσιολογικό, οπότε μάλλον όλα τα παιδιά της οικογένειας ίσως θα πρέπει να κουβεντιάσετε με τους γονείς σας ώστε να βρεθεί λύση.
Scroll to top icon