ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξερετε τι πιστευω εγω οτι λειπει απο τις σχεσεις;Αρχικα συνήθως τα πραγματα πηγαίνουν καπως ετσι:Ο 1ος μηνας; υπεροχος..αγκαλιές,φιλια,βολτες,ολα καλα..Ο 2ος..ενταξει φευγει λιγο ο ενθουσιασμός αλλα οκ.ο 3ος,ο 4ος..οσο παει χειροτερεύει. Οπως εχει γινει και με μενα και με το αγορι μου.Και χτες σκεφτόμουν τι θα μπορούσε να γίνει για να ζωντανέψει κατι που σιγα σιγα σβήνει. Και κατάλαβα οτι αυτο δεν συμβαίνει μονο σε μενα αλλα και στο περισσότερο κοσμο.Μετα ερχεται η ρουτίνα,η συνήθεια,ισως να πιστευεις οτι και ο αλλος ειναι δεδομενος πλεον.Ομως ξερετε..χτες που το σκεφτομουν κατεληξα οτι λειπουν οι εκπλήξεις.Λειπει το απρόβλεπτο,το διαφορετικό.Ενταξει,εμεις ας πουμε λεφτα δεν εχουμε..με το ζόρι τα βγαζουμε περα οπως οι περισσότεροι.Ομως έστω και μια ζωγραφιά(ασχολείται με τη ζωγραφικη) η ενα λουλουδι,η μια βραδιά καπου εξω ακομα και αν δεν εχουμε λεφτα..καπου με ωραια θεα να κατσουμε.Κατι.Τη μισω τη ρουτινα.Σχολη,δουλεια,σπιτι-σχολη,δουλεια-σπιτι.Και νομιζω οτι αυτο μας καταστρέφει ολους ρε παιδια..Η ρουτινα.Πιστευω οτι ολοι μας θα ήμασταν ευτυχισμενοι αν βρίσκαμε τροπους να αλλάζουμε λιγο τη μερα μας.Λιγακι..να βρουμε κατι διαφορετικο.Ειμαι 20 και νιωθω οτι ειμαι η γιαγια μου πλεον.Οχι μονο εγω ολοι ετσι γιναμε.Και δε το λεω μονο για τη σχεση μου. Ειμαστε σκυμμένοι σε σχολες-δουλειες-υποχρεώσεις,αντε και κανενα καφε μια στο τοσο σε καποιο γνωστο μερος. Ακομα και τη ξαδερφη μου που ειναι 9 τη βλεπω..σχολειο,κολυμβητήριο,μπαλέτο,αγγλικά.Ειμαστε παγιδευμένοι σε ο,τι πρεπει να γινει και οχι οτι θελουμε να κανουμε.Κυκλοφορω στην Αθηνα και βλεπω τους παντες αγχωμενους-και μενα την ιδια πριν μου πειτε κατι.Ολοι τρεχουν να προλαβουν.Και τελικα απομένει ελάχιστος χρόνος και αυτον τον αξιοποιούμε σπιτι,η ειμαστε κουρασμενοι και κοιμόμαστε.Αν καποιος απο εσας δεν ειναι στη κατασταση μου και σε αυτα που περιγράφω ειλικρινα σας μιλαω τον θαυμαζω παρα πολυ!