14.11.2017 | 23:54
σ' αγαπάω
είσαι μακριά μου. δεν έχω δικαίωμα να σε δω. κάτι μέσα μου με δένει μαζί σου. νόμιζα/ω πως το σχοινί είναι δεμένο και στις δύο άκρες. πώς έκατσε η ομίχλη ανάμεσα δεν ξέρω. δεν μπορώ να σε δω. δεν μπορώ να σε αγγίξω. όμως, η ψυχή σε τοποθετεί στην καθημερινότητα. κι αν βρεθούμε θα είναι σαν η ομίχλη να μην υπάρχει. είναι μαγικό αλλά λυπηρό. δεν θα έπρεπε να είμαστε μαζί; ποιά σκέψη μας απέτρεψε; ποιά λογική; και πόσο λογική να ήταν τελικά η λογική; πόσο ανόητη να νιώθω; αυτό με σταμάτησε. τότε, τώρα και πάντα. λάθος. τόσο μα τόσο λάθος. βλέπεις δεν ήθελα να νιώθω πιό βλάκας. ακόμα πιό βλάκας. ίσως όμως και όχι. αυτό κάνει η αμφιβολία. που ήσουν, που είσαι να την διώξεις; Μόνο μία φορά πριν από την εμφάνισή σου στην πόρτα μου αισθάνθηκα τόσο υπέροχα στο παρελθόν. σπάνιο. Τόσο σπάνιο. λατρεύω τα μάτια σου ♥
