ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε ξέρω τι να κάνω, δε ξέρω τι να πω, δε ξέρω πώς να νιώσω… προσπαθώ να δώσω μια εξήγηση για τη συμπεριφορά σου αλλά δε βρίσκω καμία… έχω κάνει εγώ λάθος; Είπα κάτι; Έκανα κάτι;…. δε πάει το μυαλό μου…. Σκέφτομαι μόνο όσα μου είπες, πόσο σπουδαία και σημαντικά ήταν για μένα… και πως δύο εβδομάδες μετά και έπειτα απ' όλα όσα έχουμε περάσει μαζί από όταν γνωριστήκαμε, τα πήρες πίσω… μα αν τα εννοούσες θα πάλευες, δε θα άφηνες να σε επηρεάζουν οι άλλοι… αν με ήθελες τόσο όσο μου έλεγες.. Πονάω, πονάω πολύ, γιατί σ’ αγαπάω πολύ, γιατί θέλω για ένα εκατομμύριο λόγους να είμαι δίπλα σου, σαν φίλη, σαν ερωμένη, σαν άνθρωπος και δε μπορώ να καταλάβω γιατί τόσο μεγάλη αλλαγή από μέρους σου μέσα σε τόσες λίγες μέρες… ακόμα κ αν ο έρωτας σου τελείωνε θα μπορούσα να το καταλάβω αλλά όταν λες σε έναν άνθρωπο τον θες στη ζωή σου όπως και να έχει, δε το παίρνεις πίσω τόσο απλά… τόσο γρήγορα… και κυρίως χωρίς να έχω φταίξει εγώ σε κάτι… δε μπορώ να απομακρύνω τη σκέψη μου από σένα… φοβάμαι… προσπαθώ να καταλάβω… αλλά δε μπορώ….. μακάρι να μιλήσεις… να μιλήσουμε ξανά… να είσαι πάλι δίπλα μου… σα φίλος… αυτό μου λείπει περισσότερο απ’ όλα…. να μιλάμε… να με συμβουλεύεις… να γελάμε……Σ αγαπώ και μου λείπεις…..