10.9.2013 | 01:34
σ' εκδικηθηκα...
Μετα απο εκεινη τη μερα που μ εκανες να καταλαβω πως τζαμπα ασχολουμαι. Με τον πρωτο που γνωρισα αμεσως βγηκα μαζι του. Τον φιλουσα οπως ποτε δεν φιληθηκαμε εμεις. Ολα ηταν μια εκδικηση. Μπορει να μην εχεις ιδεα αλλα μου φτανανει που ξερω.Και επειτα. Σ αφησα να εξαφανιστεις και δεν σε αναζητησα. Και δεν με νοιαζεις πλεον. Δε νιωθω τιποτα. Σχεδον δεν σε θυμαμαι. Σ εκδικηθηκα. Σ αφησα με τον ευαυτο σου. Μεσα στην αγνοια και τη σιωπη. Οπως κανεις εσυ στξους αλλους. Σ εκδικηθηκα και ειλικρινα το χαρηκα που πλεον δεν σε περιμενω. Δεν κερδισες τιποτα βλακα. Και να το ξερεις πως δεν σε μισω. Απλα ξεθωριαζεις ξεφτιζεις. Και πλεον μη τολμησεις να ξαναεμφανιστεις. Γιατι την σφαλιαρα σου θα την φας την φας. Και το λεω με τη μεταφορικη εννοια. Αν εμφανιστεις θα νιωσω οικτο. Δεν το μπορεις. Οποτε μεινε στην αφανια μεχρι να σε συγχωρησω για την 'αγαπη' σου. Να θυμασαι πως εσυ το διαλεξες και πως... Σ εχω εκδικηθει. Και ξερω ειναι λαθος. Αλλα δεν το μετανιωνω. Και οταν φανταζεσαι χιλια δυο,δεν το μετανιωνω και αν εμφανιστεις...δεν θα σε λυπηθω. Και θα σου φερθω τοσο τυπικα. Σου υποσχομαι πως θα νιωσεις μια σπανια μοναξια. Θα ειμαι τοσο κοντα και μακρια που θα θες να με σπασεις στο ξυλο. ΥΓ. Ελπιζω να μην ταυτιστειτε. Ηθελα να ακουστω αιμοβορα. Και νατ νιωσω οτι πηρα την...εκδικηση μου. Γιατι τον αγαπησα. Αλλα πλεον δεν.