ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κάθομαι και διαβάζω εξομολογήσεις, πόσο αξιολύπητο είναι άραγε αυτό?Είχα πρόσκληση να πάω σε πάρτι, αλλά τελικά έκατσα σπίτι και διαβάζοντας εξομολογήσεις διαπίστωσα ότι με πολλούς ταυτίζομαι, διαπίστωσα πως δεν είμαι μόνη, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τα ίδια προβλήματα με μένα, αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες, νιώθουν το ίδιο μόνοι τους όπως κι εγώ και αντί να βγούμε εκεί έξω αναζητώντας την ευτυχία στην πραγματική ζωή, ζούμε εδώ μέσα μια εικονική πραγματικότητα... Πόσο τραγική είναι αυτή η διαπίστωση? Πόσο αναπολώ τα χρόνια εκείνα που έδινα ραντεβού με τους φίλους μου τα Σάββατα στις πλατείες, που δεν είχαμε ούτε κινητά ούτε υπολογιστές, πόσο πιο απλή και πιο όμορφη ήταν τότε η ζωή μας...