ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι μερικοί άνθρωποι που (σου) βγάζουν κάτι ανεξήγητο.Εσύ για παράδειγμα.Με τρελένει το βλέμα σου. Δεν είναι το χρώμα, το σχήμα η κάτι άλλο που έχουν τα κοινά όμορφα μάτια.Και δεν είναι καν μόνο τα μάτια.Όταν με κοιτάς έντονα, το δευτερόλεπτο που κατάλαβες ότι διασταυρώθηκαν οι ματιές μας ανεβάζεις ένα χιλιοστό την μύτη σου, τα χείλη σου φουσκώνουν ένα κλικ και τα μάτια σου ανοίγουν και λάμπουν μα τον θεό.Έχουμε φύγει από κει και είμαστε πλέον οι δυό μας. Μιλάμε έντονα, σε εξιτάρει, κουνάς τα χέρια σου, τρέμει η φωνή σου και δυναμώνει πάλι (εύχομαι να μην είχαμε μουσική από δίπλα) μα εκεί που σπάω και ζαλίζομαι και λιώνουν τα πάντα μέσα μου, είναι όταν αφήνεις τα μαλλιά σου. Τα τινάζεις, γυρνάς και με κοιτάς. Τα μάτια σου καίνε. Φύγαμε. Με πήρες τηλέφωνο το πρωί. Μου πες πως πήγες κάτω να πάρεις τσιγάρα , σε χαιρέτησε μια κυρία στο δρόμο και σου χαμογέλασε. "Μου φτιαξε την μέρα σου λέω". Μετά μου πες πως ονειρεύεσαι μια μέρα να μπορεί όλος ο κόσμος να είναι "έτσι". Μια μέρα να μην υπάρχει τόση αγωνία για πράγματα που λύνονται εύκολα. Να μην νιώθουμε τύψεις που δεν έχουμε την δύναμη και είμαστε για την πάρτη μας μόνο. Να μην απογοητεύουμε τους αδύναμους που ενώ μπορούμε πιο πολλά από αυτούς τους αφήνουμε να υποφέρουν. "Γιατί τους έχουμε ανάγκη να είναι από κάτω μου λες???" Σε προσωπικό επίπεδο, σε κοινωνικό..Κλείσαμε το τηλέφωνο. Ήξερα ήδη ότι έχω πρόβλημα. Σε κοιτάω και λιώνω, σε θαυμάζω πολύ. Μου χει κοπεί η ανάσα.Σε ερωτεύτηκα πριν προλάβω να σε αγγίξω. Δεν ξαναμιλήσαμε από τότε.Ίσως καλύτερα. Αν όχι, θα βρεθούμε. Μέχρι τότε να ξέρεις ότι η κοπέλα που έχω στο μυαλό μου, είναι ότι πιο όμορφο έχω γνωρίσει. Η επιθυμία μου να ξανανιώσω έτσι μια μέρα, είναι αρκετή για να ζω όσο καλύτερα μπορώ. Να κάνω ότι καλύτερο, για μένα, για σένα, για τους αδύναμους, για όλους. Το χω υποχρέωση σε εκείνο το συναίσθημα.