ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω έναν τεράστιο φόβο που με κάνει να ζω πολύ έντονα και γιολο αλλα και παράλληλα να φοβάμαι καθε μερα το κάθε τι. Φοβαμαι γενικότερα ότι θα πεθάνω..αν και περισσότερο με στεναχωρεί το οτι θα καταστρέψω την ζωη της οικογένειας μου που θα μείνει πίσω..δηλαδη αν νιωσω οτι πεφτει το αεροπλάνο η ότι παραλίγο να με πατησει αυτοκίνητο ,το μόνο που μου διαπερνά τον νου είναι η εικόνα της μαμας μου να είναι δυστυχησμενη.Από την άλλη λοιπον εχω τον φόβο ότι θα αρρωστήσει η μαμα μου και θα πεθάνει..το είχα πάντα αυτο απο μικρη επειδη πέθανε η μητέρα μιας φίλης μου.. τώρα πια ειμαι 21 διαπίστωσα ότι μπορώ να ζω και να επιβίωνω και μόνη μου αλλα η αλήθεια είναι ότι την χρειάζομαι..την αγαπώ πιο πολυ απο την ζωη μου.. γενικά έχω τεράστιο φόβο με την απώλεια και ειδικά με μια συγκεκριμένη αρρώστια γιατί έχω χάσει πολλούς. Ειναι ιδιαίτερως ευαίσθητη γενικά με τα ζώα με το περιβάλλον με όλους.. Από μικρή με έριχνε η εικόνα του κατεστραμμένου περιβάλλοντος ή των αδέσποτων. Γενικά απλα ψαχνω κάτι τυπου διάβασμα ή έρωτας να με απασχολεί ωστε να μην στεναχωριέμαι.Βλέπω εξομολογήσεις για άτομα που λενε εχασα τον γονιό μου η κάτι τέτοιο κι λέω για να έτυχε σε αυτό το άτομο γιατι να μην τύχει και σε Εμένα; Το εχω πει στην ψυχολογο μου αλλα στο τέλος της ημέρας πάντα λέω Αντε ζήσαμε και απόψε. Είναι κουραστικό και είμαι δυστυχισμένη..