ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ταιριάζω με κανέναν σχεδόν. Μεγάλωσα σε μια περίεργη οικογένεια που δεν είχε πολλές κοινωνικές συναναστροφές επειδή η μητέρα μου ήταν δύσκολος χαρακτήρας. Ούτε με συγγενείς είχαμε πολλά-πολλά αλλά και οι οικογενειακοί φίλοι ήταν ελάχιστοι. Η μητέρα μου δεν μας ενθάρρυνε να έχουμε φίλους στο σχολείο (το αντίθετο) και οι φασαρίες στο σπίτι μας έκαναν πολύ ντροπαλούς. Έχω κάνει μεγάλη προσπάθεια ως ενήλικας να διατηρήσω κάποιες φιλίες αλλά φοβάμαι ότι τις έχω κάνει από ανάγκη (επειδή δεν κατάφερα να έχω παιδικές φιλίες, οι οποίες μου λείπουν πολύ). Αλλά και με αυτούς τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι νιώθω ότι δεν ταιρίαζω και ότι πιέζω τον εαυτό μου γιατί πρέπει να έχω κάποιες τουλάχιστον κοινωνικές επαφές. Ούτε οικογένεια δική μου έχω, έναν σύντροφο μόνο που δεν ξέρω και πόσο μετράω γι αυτόν για να είμαι ειλικρινής. Με αποτέλεσμα να πέρασα μια άθλια πρωτοχρονιά με ανθρώπους που είναι πολύ μακριά από εμένα σαν νοοτροπία και σαν συμπεριφορά. Ήμουν μέσα σε ανθρώπους και ένιωθα πάρα πολύ μόνη, ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Μου λείπει η επαφή με ανθρώπους που θα μου "μοιάζουν". Δεν τους έχω βρει και φοβάμαι ότι δεν πρόκειται. Είναι πολύ αργά.