ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
5.12.2012 | 19:06

To σ'αγαπω του Κοκκιναστέρη

Υπάρχει μόνο ένας δρόμος, της καρδιάς. Αν τον ακολουθήσεις δεν θα κάνεις ποτέ λάθος. Θα πληγωθείς (μπορεί), θα πονέσεις (σίγουρα), θα κλάψεις (κυρίως), μα θα νιώσεις και θα ζήσεις στιγμές πραγματικές, ατόφιες, αγνές, πλημμυρισμένες από ζεστασιά και όνειρα. Κάποιοι το λένε «ευτυχία» εγώ το λέω ανταμοιβή για την ελπίδα. Θα καταλάβεις ότι ο παράδεισος είναι ένα μέρος πάνω στη γη (κάθε μέρος) και θα τον βλέπεις γιατί δεν θα φοβάσαι να τον χάσεις γιατί είχες την αρετή και την τόλμη να ρισκάρεις την ψυχή σου. Ο Θεός μας έπλασε με απέραντη σοφία βουρκώνει τα μάτια μα δεν σταματά το χρόνο. Αλλωστε μετά από την καταιγίδα βγαίνει πάντα το ουράνιο τόξο και Εσύ μου απέδειξες ότι βγαίνει ΠΑΝΤΑ. Θα σε φυλάξω στην καρδιά μου γιατί σου αξίζει. Θα σε φιλήσω γλυκά όταν σε ξαναδώ γιατί είναι η πιο τρυφερή έκφραση αγάπης και σ' αγαπάω τόσο μα τόσο πολύ που η θλίψη γίνεται ανείπωτη. Μπορώ και σ' αγαπάω και αυτό για μένα είναι το μεγαλύτερο δώρο. Μπορώ κάθε βράδυ να κλείνω τα μάτια μου και να προσεύχομαι να 'σαι καλά. Όλοι προσπαθούμε για το καλύτερο. Εγώ ξέρω -κι εσύ θαρρώ- πως αν δεν το βρούμε εκεί έξω θα έχουμε ο ένας τον άλλο. Φαντάσου να μην είχαμε γνωριστεί; Ή να μην γνωριζόμασταν ποτέ; Αυτό θα ήταν μεγαλύτερη απώλεια απ' αυτή που ζούμε. Δεν θέλω να εξευτελίσω αυτό που είχαμε γιατί ήταν μοναδικό και αξίζει μονάχα ατόφιο, ολόκληρο, έτσι ακριβώς όπως το ζήσαμε. Αν επιστρέψει, η απόσταση θα το έχει δυναμώσει. Αν όχι, θα το διαφυλάξω όσο μπορώ, με όλη μου τη δύναμη στη θέση που μας αξίζει. Εκεί που κανένα βλέμμα και κανένα σώμα δεν θα μπορέσει να μου το κλέψει! Μου ζήτησες κάποτε να σου θυμίσω όλα αυτά που είχες ξεχάσει και εγώ στεναχωρήθηκα γιατί δεν ήξερα τι μου ζητούσες... Τώρα ξέρω! Αλίμονο, χίλιες φορές να το ξαναζητούσες, χίλιες φορές θα πλήρωνα το τίμημα χωρίς δεύτερη σκέψη. ... Τελικά ο άνθρωπος είναι μεγαλείο χαμένο καθ' οδόν.
 
 
 
 
Scroll to top icon