ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από πού να ξεκινήσω.. Λοιπόν έχω φτάσει 25 και ακόμα είμαι ανωριμη. Στο Λύκειο ήμουν Θεωρητική κατεύθυνση και είχα ως στόχο να μπω παιδαγωγικο ή φιλολογία.. Γράφω στις Πανελλήνιες 16.700 μόρια και ήμουν πλέον έτοιμη να επιλέξω σχολή. Την ημέρα που συμπλήρωσα το μηχανογραφικο, σαν από μηχανής Θεός, ένας καθηγητής μου λέει κοίταξε και τις σχολές του τρίτου πεδίου- θετικές επιστήμες -γιατί έχουν μέλλον. Όντως μετά από πολύ ψάξιμο επιλέγω μια σχολή επαγγελματων υγείας. Εντελώς άσχετη με την φιλολογία που μου είχε απομείνει. Ξεκίνησα με πείσμα, δυναμικά, την αγάπησα τη σχολή μου, αριστευσα και βγήκα πρώτη. Όταν τελείωσα λέω θα την εξελιξω ή με μεταπτυχιακό ή με παρεμφερη επιπλέον σχολή. Επέλεξα το δεύτερο για δεύτερη σχολή με κατατακτηριες. Δυστυχώς δεν τα κατάφερα τη πρώτη σοβαρή φορά που έδωσα για πολύ λίγο. Το παράδοξο όμως είναι το εξής: ενώ θέλω πολύ να τα καταφέρω και να ξαναδωσω, επειδή είμαι έξω από αυτή τη σχολή, αφενός με πιάνει βαρεμάρα και αφετέρου το μυαλό μου δε συγκεντρωνεται. Φεύγει και σκέφτομαι χαζομάρες όπως το τι ωραία που θα ήταν να γίνω τραγουδιστρια και άλλα τέτοια. Το θέμα είναι ότι ούτε την οικονομική άνεση έχω να δοκιμάζω με αηδίες τον εαυτό μου, ούτε και χρόνια να σπαταλαω. Ώρες ώρες πιστεύω ότι αυτό είναι μια αντίδραση του μυαλού μου επειδή δεν έχω μπει στη συγκεκριμένη σχολή. Από την άλλη είναι και λίγο η τεμπελια που με πιάνει χωρίς να πρέπει. Και τα παίρνω με τη λογική και σκέφτομαι ότι , κάνε πρώτα αυτό που ξέρεις και είσαι καλή και έχεις αφιερώσει τόσο χρόνο και ύστερα ασχολείσαι με οποιοδήποτε χόμπι ή ταλέντο έχεις και θέλεις... Εγώ τα λέω, εγώ τα ακούω και εγώ δε συνεργαζομαι. Αναρωτιέμαι το γιατί!! Τόσο δύσκολο; Αν μου λέγατε καμιά γνώμη ίσως με βοηθουσατε.