8.3.2017 | 13:43
Το σαπούνι,με τη βανίλια...
Οι μυρωδιές φέρνουν εικόνες του χθές ξανά μπροστά σου. Μια μυρωδιά μπορεί να σε κάνει να ξαναζήσεις κάπια στιγμή του παρελθόντως καρέ καρέ. Όλη την αίσθηση χωρίς παραλείψεις. Και σήμερα το έπαθα,τόσο έντονα που ήθελα να κλάψω. Με ένα απλό σαπούνι. Θυμήθηκα τότε που ήμασταν στα χωρίσματα,που μου ριχνες στάχτη στα μάτια. Το ήξερα πως τίποτα δεν είναι εντάξει,οι πράξεις σου το δείχναν καθαρά αλλά ήθελες να με κάνεις να πιστεύω πως όλα είναι εντάξει. Ξυπνάγαμε καθε πρωί,εγώ πάντα με τη στεναχώρια του τι κάνω λάθος και γιατί δεν υπάρχει ειλικρίνεια.όσο εσύ πλενόσουν στο μπάνιο εγώ έφτιαχνα το καφέ. Έπλενες τα χέρια σου με ενα σαπούνι που πραγματικά μάρεσε. Εκείνη τη περίοδο αυτη η μυρωδιά ήταν η παρηγοριά μου. Έσυ όσο με έβλεπες προβληματισμένη μου χάιδευες το μαγουλο και τράβαγα διακριτικά μια μεγάλη τζούρα απτο άρωμα του σαπουνιου. Και ήταν παρηγοριά,γιατί όλα "βρώμαγαν",όλα γύρω μου. Κάθε ψέμα που μου έλεγες και το υποστήριζες τόσο καλά όσο ήξερες. Και όσο εσύ με χάιδευες και εγώ τράβαγα τις τζουρίτσες μου, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμουν πόσο οξύμωρο ήταν όλο αυτό. Σήμερα έπλυνα τα χέρια μου στο σπίτι της μητέρας μου ακριβώς με το ίδιο σαπούνι. 1 χρόνο μετά με πονάει ακόμα το θέατρο που έπεξες,το ψέμα σου. Παρόλο που είσαι ακόμα στη ζωή μου. Σαγαπάω όσο τίποτα, αλλά κάτι τέτοιες μυρωδιές με κάνουν να πονάω. Και που σε άφησα τότε να μου το κάνεις και επειδή τώρα προσπαθείς να μου αποδείξεις πως δεν είσαι όπως τότε...