ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γεια σας,θα τα γραψω οσο πιο περιληπτικα μπορω για να μην κουρασω. λοιπον ημουν 2 χρονια με ενα παιδι και ηταν μια καλη σχεση, σιγουρα ειχαμε τις διαφωνιες μας π.χ. ο πρωην μου πολλες φορες πρωτα επραττε και μετα σκεφτοταν, εγω παλι το ακριβως αντιθετο, επισης εγω δινομαι ολοκληρωτικα σε κατι που μ'αρεσει, ειτε ειναι μια σχεση ειτε η σχολη μου ενω εκεινος δε θα δωσει ποτε το 100% του εαυτου του, γιατι δε μπορει. για αυτους τους λογους προς το τελος η σχεση δεν πηγαινε αλλο και συνειδητοποιησαμε κιολας οτι δεν ημασταν ερωτευμενοι πια, οποτε το τελειωσαμε μαζι.χωρισαμε λοιπον αλλα αποφασισαμε να κανουμε την παρεα που καναμε και πριν. φυσικα δεν τα καταφεραμε, γι'αυτο του ζητησα να σταματησουμε να κανουμε παρεα, να παρει δηλαδη ο καθενας το χρονο του και βλεπουμε, δεν ειπε τιποτα, το πηρε δηλαδη πολυ καλα, σαν να τον εβγαλα απ'τη δυσκολη θεση, ετσι μου φανηκε τουλαχιστον. μετα θα εφευγα απ'τη πολη μας και του ειπα αν θελει να βρεθουμε για να τον αποχαιρετησω, αλλα με εβρισε παρα πολυ ασχημα ωστοσο δεν ηξερε το λογο που ηταν νευριασμενος, στη γιορτη μου με εγραψε και αν με δει καπου εξω ουτε που θα με χαιρετησει...δε θελει καμια σχεση μαζι μου, δεν εχει βρει ομως κοπελα και δε με αγαπαει πια οπως λεει. μαλλον δε μ'αγαπησε και ποτε γιατι δεν σταματας να αγαπας ετσι χωρις λογο...μου ειπε κιολας οτι εχασε 2 χρονια απ'τη ζωη του, ενω εγω δεν απαντησα με τον ιδιο τροπο. το δεχτηκα και δεν τον ξαναενοχλησα.στεναχωριεμαι ομως, εδω και πολυ καιρο ειμαι χαλια, τον σκεφτομαι συνεχεια, ηταν και ο πρωτος μου και δεν εννοω μονο σωματικα, ειχα δεθει πολυ μ'αυτο το ατομο, δεν ειχα ξανανιωσει ετσι για κανεναν... μπορειτε να με βοηθησετε; να μου εξηγησετε τι σκεφτεται; γιατι εγω ποτε δεν θα μαθω....θα ηθελα να μου φυγει ο πονος αλλα χωρις να εχω μια αιτιολογια δε μπορω να προχωρησω, προτιμω να μου πει την αληθεια παρα να μενω με το γιατι, ειναι χειροτερο...ευχαριστω..ειμαστε 20 ετων και οι 2, δε ξερω αν εχει σημασια...και ελπιζω να τα εγραψα κατανοητα, γιατι τον τελευταιο καιρο μιλαω συγκεχυμενα...