7.3.2016 | 14:15
Σε αγαπάω αλλά πώς να σου συγχωρήσω
το ότι με έβλεπες να μαραζώνω, να λιώνω πάνω στο κρεβάτι και δεν ερχόσουν να μου πιάσεις το χέρι να βγούμε μια βόλτα στον ήλιο; Ότι με έβλεπες να αντιδρώ ακραία, να ξεσπώ και ούτε απέσυρες όσα έκανες ούτε έκανες κάτι διαφορετικό; Ότι έφτασα στο σημείο να νομίζω πως είμαι σχιζοφρενής και να θέλω να βάλω τέλος στη ζωή μου; Ότι με έσπρωξες σε ξένες αγκαλιές; Ότι έπαιξες με το μυαλό και την ψυχή μου; Θέλω να τα ξεχάσω όλα αυτά αλλά πώς; Ίσως μπορείς να με βοηθήσεις, αν μου πεις τί έκανες για μένα, τί ένιωθες όταν τα έκανες όλα αυτά, πού αποσκοπούσες. Κουράστηκα το παρελθόν να δεσμεύει το μέλλον μου, θέλω να βγω στον ήλιο μαζί σου, μόνο μαζί σου και με κανέναν άλλον, μπορούμε να είμαστε μαζί, μόνο βιάσου, πριν χαθεί ό,τι καλό έχω μέσα μου, ό,τι ερωτεύσιμο...νιώθω εξαντλημένη...