ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αλλά δεν αξίζει που χαλιέμαι με την πάρτη σου. Δεν ήταν ποτέ αμοιβαία τα αισθήματα τελικά . Βλέπω πόσο λίγο προσπάθησες για μας. Τι τρελές απαιτήσεις είχες εξαρχής από μένα. Την άνευ λόγου αμφισβήτηση από μέρους σου. Τα ότι με πούλαγες σε κάθε ευκαιρία. Ότι έπρεπε εγώ να σου αποδεικνύω την αξία μου και η δική σου ήταν δεδομένη ό,τι μα ό,τι κι αν έκανες. Απαιτούσες κατανόηση για απαράδεκτα πράγματα και όλο το βάρος το έριχνες πάνω μου. Αλλά το χειρότερο απ' όλα είναι ότι πάντα με έβγαζες τρελή και δεν ούτε καν την αλήθεια δεν μου παραδεχόσουν. Κι είναι το χειρότερο γιατί ήταν ένδειξη του πόσο λίγο με μετράς. Πόσο λίγο με μέτραγες πάντα: καθόλου.Μου λείπεις πολύ αλλά κάποια στιγμή πλέον θα συνέλθω. Για σένα δεν φοβάμαι, ένα χαλάκι έχασες κι έτσι μου φέρθηκες από την αρχή μέχρι το τέλος με λίγες στάχτες για να το θεαθήναι. Μπορεί να είμαι στεναχωρημένη και θυμωμένη περισσότερο μαζί μου που σε άφηνα να με παίζεις. Αλλά τουλάχιστον δεν είμαι υποχρεωμένη να ζω την αντικατάστασή μου μέχρι να ολοκληρωθεί. Πόσο δηλαδή εγωιστής είσαι που με εκβίαζες συναισθηματικά για να το ζήσω όλο αυτό καρέ - καρέ; Το μεγαλύτερο ποσοστό του άρρωστου ,έστω ασυνείδητου εύχομαι, σχεδίου σου ολοκληρώθηκε. Καλύτερα μόνη μου. Όχι καλύτερα μόνη μου από το να με πατάνε σαν... χαλάκι.