ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι πιο μόνη και πιο άδεια από ποτέ. Προφανώς και ξέρω τους λόγους που συμβαίνει αυτό. Όμως αισθάνομαι πικραμένη, πληγωμένη και φοβισμένη. Κάτι φταίει σε εμένα και δεν μπορώ να προσαρμοστώ στις ανθρώπινες σχέσεις έτσι όπως είναι. Και όταν το πετυχαίνω, δεν κρατάει για πολύ. Δεν υπάρχει αληθινό ενδιαφέρον πουθενά. Κι έτσι έχω επιλέξει να κλειστώ στον εαυτό μου. Κάνω πράγματα που με ικανοποιούν αλλά δεν έχω κανέναν να τα μοιραστώ. Προσπαθώ να διευρύνω τις γνώσεις μου ώστε να βρω μια δουλειά σε κάτι που πραγματικά θα μου αρέσει όσο γίνεται. Έχω μείνει πίσω στα προσωπικά μου, έχω γίνει δύσπιστη. Με ενοχλεί που ξαπλώνω κάθε βράδυ μόνη μου χωρίς μια αγκαλιά. Με ενοχλεί που δεν έχω ουσιαστικούς φίλους και που περνάω μέρες ολόκληρες χωρίς να ανταλλάσσω μια κουβέντα. Όσο περνάνε τα χρόνια η κοινωνικότητα μου πέφτει κι άλλο... κι άλλο... Οι ελλείψεις αυτές επηρεάζουν την ψυχολογία μου και τον τρόπο που βλέπω τη ζωή. Μπορεί να είμαι δύσκολος άνθρωπος αλλά με έχουν πατήσει αρκετές φορές. Ακόμα έχω αγάπη μέσα μου. Δεν μισώ κανέναν. Αλλά την αγάπη μου και την παρουσία μου θα την ξανά δώσω εκεί που θα κρίνω ότι αξίζει. Δε μπορώ άλλο να αναλώνομαι.