23.3.2017 | 22:18
Σε φρίκη
Και έρχεται η ώρα που και οι δυνατοί λυγίζουν. Να έχεις τραβήξει τον αλίμονο, να έχεις φτάσει 30, να έχεις καταφέρει πολλά, να είσαι στην πιο ενεργή και αποδοτική ηλικία, να έχεις ένα πτυχίο μιας μεγάλης σχολής με υπόσταση και να δουλεύεις σε μεσιτικό γραφείο με 250 το μήνα από τα οποία τα 200 είναι το ενοίκιο σου. Και κάπου εκεί σκέφτεσαι, ευτυχώς που δεν έχω άντρα ακόμα σε γάμο εννοώ και παιδιά. Και να θέλεις πώς θα τα κάνεις; Τι θα φάνε; Στραγάλια; Δήλ τι; Να χάσουμε κάθε αξιοπρέπεια και να μας ταΐζουν γέροι; Εεε όχι, έχω ορκιστεί ότι αυτό δεν θα το κάνω ποτέ όσο και να καλύπτω κάποια από τα προβλεπόμενα κριτήρια. Ρε μια φυσιολογική δουλειά ζητάω εγώ προσωπικά.. Είναι τόσο δύσκολο; Θέλω να ζήσω όχι να προσπαθώ να επιζησω.. Νιώθω απογοήτευση και όχι τίποτα άλλο δεν ήμουν έτσι.. Και παλεύω τόσο πολύ να το γυρίσω.. Και απλά εύχομαι.. Ας γίνει κάτι..
