ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα γυρνώντας απο τη σχολη ειχα κατσει σε κατι σκαλακια και περιμενα το λεωφορειο.Φορουσα τα ακουστικα μου και σκεφτομουν πως μου εμεινε ενα εξαμηνο για να παρω το πτυχιο μου και μετα η πληρης αβεβαιοτητα.Αγχωθηκα σηκωσα το κεφαλι μου και ειδα μια εικονα που θα κουβαλαω παντα στη ζωη μου.Μια αστεγη ηλικιωμενη ,ειχε σκυψει στη μεση του δρομου κι επινε ΝΕΡΟ απο μια λακουβα.Μεσα σε κατι λασπονερα.Εμεινα αποσβολωμενη.Δεν ζω σε γυαλα ξερω οτι τα πραγματα πανε απο το κακο στο χειροτερο,αλλα τετοια εικονα δεν πιστευα οτι θα δω.ΝΕΡΟ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ...μια κυρια ( γιατι την θεωρω πολυ πιο Κυρια απο καποιες αλλες) να πινει νερο απο το δρομο και κανεις να μην ταραζεται?Να μην απορησει κανεις?Σχεδον ετρεξα και τη ρωτησα αν χρειαζεται κατι και ξερετε τι μου απαντησε? " εναν ανθρωπο,ολα τα αλλα βρισκονται".Εναν ανθρωπο ζητησε,ενω "οι ανθρωποι" γυρνουσαν την πλατη στην απανθρωπη εικονα που ενοχλουσε την αισθητικη τους κι εγω εσκαγα απο το αγχος μου για το πτυχιακι μου.Ουτε λεφτα,ουτε νερο ουτε φαγητο,εναν ανθρωπο.Ηταν οτι πιο ανθρωπινο και αληθινο ακουσα ποτε μου,και δεν το βρηκα γραμμενο σε κανενα σκατοβιβλιο που θα με βγαλει στο εργατικο δυναμικο για να μου ρουφαει λεπτο λεπτο καθε ζωτικο κυτταρο για να καταληξουμε "αναισθητοι".Μπηκα σπιτι και προσπαθουσα να μην βαλω τα κλαματα. Αισθανθηκα την αναγκη να το μοιραστω ,γιατι οπως λεει κι ο Λειβαδιτης "ο κοσμος μονο οταν τον μοιραζεσαι υπαρχει".Θα μπορουσατε να ησασταν εσεις στη θεση μου,στη θεση της,θεμα τυχης ηταν.Εγω παντως εβαλα προτεραιοτητες, ΜΙΑ : τον ανθρωπο.Ολα τα αλλα βρισκονται.Χασαμε την ουσια. (οποια κι αν ειναι για τον καθενα) ..μην αναλωνεστε να αγαπατε και να αγαπιεστε. Κι ας ακουγεται ρομαντικο.