Καλα εκανες. Γιατι γλύτωσες... Θα σε κραταγε κανα μήνα δηθεν δοκιμαστικα και θα εμενες ανεργος/η.Την εχω πατήσει ετσι παλαιότερα..Κατσε εκει που εισαι τωρα μεχρι να βρεις μοα αξιόλογη ευκαιρια ..
4.2.2020 | 14:00
Σε συνέντευξη για δουλειά
Έστειλα βιογραφικό σε νεοσύστατη εταιρεία κοντά στο σπίτι μου. Έτυχε να βρω την ιδιοκτήτρια σε μία υπηρεσία, και την ρώτησα πότε θα ξεκινήσουν οι συνεντεύξεις. Επειδή η τωρινή μου δουλειά είναι σχεδόν δίπλα στη δική της, μου ζήτησε να ξεκαθαρίσω πρώτα με το νυν αφεντικό μου, διότι ξεκίνησε να έχει προβλήματα μαζί του (λέγοντας μου τι ακριβώς). Της είπα πως θα μιλήσουμε στη συνέντευξη και πως δεν υπάρχει λόγος να του μιλήσω από τώρα.Με καλούν λοιπόν (πολύ νωρίτερα από ο,τι μου είχε πει). Το πρώτο που με ρώτησε ήταν, αν έχω μιλήσει στο αφεντικό μου. Της είπα πως θέλω να φύγω από εκείνη τη δουλειά, διότι αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα. Και μου λέει λοιπόν ότι ψάχνει άτομα με εχεμύθεια και εγώ, επειδή απάντησα στο γιατί θέλω να φύγω, έδειξα ότι δεν είμαι εχέμυθο άτομο, και ότι εκείνη είναι πολύ αυστηρή με τους υπαλλήλους της, δεν δέχεται το παραμικρό λάθος παρά μόνο από τον εαυτό της και ότι δίνει κατευθείαν απόλυση.Αρχικά ένιωσα πάρα, πάρα πολύ άσχημα. Καθώς έλεγε για το πώς θέλει να είναι το προσωπικό στην εταιρεία της, συνειδητοποίησα πως εκείνη πρώτη μου είχε πει για τα προβλήματα που έχει με το αφεντικό μου και μάλιστα σε δημόσιο χώρο, και πως εκείνη με ρώτησε γιατί φεύγω από εκεί. Ανασυγκροτήθηκα, περίμενα, και όταν ανέφερε πάλι το θέμα της εχεμύθειας (το οποίο περίμενα), της είπα πως εκείνη με ρώτησε και απάντησα, διότι δεν μπορεί κάποιος να φεύγει από μία δουλειά ατεκμηρίωτα. Επίσης, της είπα πως ο,τι ειπώθηκε ήταν μεταξύ μας, πώς ήδη γνωρίζει το αφεντικό μου η ίδια, και πως δεν θα δεχτώ να αμφισβητήσει τον επαγγελματισμό μου εκείνος σε εκείνη (διότι μεταξύ άλλων, κάνει και τέτοια αυτός). Και τελείωσα, λέγοντας πως, όπως οφείλει να είναι σωστός και άψογος ο υπάλληλος προς τον εργοδότη του, έτσι και ο εργοδότης του οφείλει να είναι τύπος και υπογραμμός στους υπαλλήλους του (εκεί με κοιτούσε καλά-καλά). Το τελευταίο το είπα, επειδή στο κήρυγμα της περί αυστηρότητας και απόλυσης, ανέφερε πως "έτσι και κάνει λάθος κάποιος, θα τον χέσω". Τελικά της είπα πως η δουλειά δεν με ενδιέφερε -όντως έτσι ήταν, όχι από πείσμα- και χαιρετηθήκαμε διπλωματικά.Έκανα σωστά που απάντησα ή είχε 100% δίκιο;
3