21.6.2015 | 01:30
Σε θέλω
τρελά κολασμενα και με εξιτάρεις και μόνο στη σκέψη. .ω ναι το παραδέχομαι λοιπόν. .κάποτε χαιρόμουν να σε βλέπω να μιλάμε να γελάμε να με ακουμπάς και να σε ακουμπάω δήθεν τυχαία. .Υπήρχε πάντα ενθουσιασμός αλλά κάπου σκαλωνε το πράγμα. .βγαίναμε μαζί αλλά καμία κίνηση να έρθουμε πιο κοντά. Μόνο όταν δεν μπορούσε να προχωρήσει το πράγμα εσύ και γω ξέραμε και απολαμβάναμε αυτήν την παρέα αυτήν την έλξη. .όμως ξενέρωσα. Άφησες ευκαιρίες ναι μεν διακριτικές αλλά τις είχες. .Ήταν δύσκολο να παραδεχτείς και να παραδεχτώ από που προέκυψε όλο αυτό και υπήρχαν και κάποια εμποδια κοινωνικής φύσεως όμως ήθελα κάτι πιο ξεκάθαρο πιο χειροπιαστό. Βλέπομαστε καθημερινά και παγωνω πλέον υπάρχει όμως και μια πλευρά του εαυτού μου που σε θέλει ακόμα και μάλιστα πάρα πολύ. Αρχίζω να πιστεύω όμως πως είναι μονοπλευρο πια..Και τη φιλία σου όσο και να προσπάθησα να την προσποιηθω για την αρχή δεν την αντέχω. Οπότε τέλος κ τα φιλιά μου γλυκούλη.