ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τις τελευταίες ημέρες έπεφτε το μάτι μου συχνά σ' αυτή τη φράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης..Πιασάρικη ατάκα αν το καλοσκεφτείτε.. Απ΄τις ατάκες που αυτόματα κάνουν τον άλλον να σκεφτεί παραπέρα.. Δεν ξέρω τι σκεφτήκατε εσείς, το μόνο που δικαιολογώ σαν απάντηση μετά απ' το πολυπόθητο hope to be άλλο μισό, δέχομαι και το ένα μπολ προφιτερόλ μέρα που είναι!! Εγώ σκέφτηκα το πρόσωπο.. Και κάθε όταν έπεφτα πάνω στη φράση αυτή τσουπ, εμφανίζονταν πάλι μέσα σε συννεφάκι πάνω απ' το κεφάλι μου...Εκείνος, εξαφανισμένος απ' τη ζωή μου. Τελευταία φορά με αναζήτησε τον Ιούλιο. Η ιστορία μας εκρηκτική μεγάλη και μπερδεμένη δε χωράει να τη γράψω εδώ παιδιά , ίσως σε άλλο επεισόδιο.. Δε θέλω να σας κουράσω!!Εν πάση περιπτώσει , έπειτα από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες να πλησιάσω εγώ αυτό το εγωιστικό πλάσμα, που μου βασάνιζε την ψυχή, κάπου, παρέδωσα τα όπλα. Απ' τις σπάνιες φορές που ο χαζορομαντικός εαυτός μου κάνει πίσω και λέει ''όπα! Υπάρχεις κι εσύ..''Οι προσπάθειές μου σταμάτησαν περίπου δυο μήνες πριν.. Εκεί μαζί τους άφησα και ρομαντισμούς κι ελπίδες και όλα..Και να σουυυ, έρχονται τα Χριστούγεννα... Η γιορτή που μυρίζει από χιλιόμετρα μελαγχολία, ρομαντισμό και μελομακάρονα... Κάπου ανάμεσα στα οικογενειακά τραπέζια, τα λαμπιόνια και τα κλασικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια τύπου ''λαστ κρισμας α'ι' γκειβ γιου μαι χαρτ'' βρέθηκα να γκρινιάζω σαν εκείνο το πράσινο τερατάκι των χριστουγέννων της ταινίας, μη μπορώντας να διακρίνω την παραμικρή μαγεία, την παραμικρή σπίθα των ημερών.. Έχοντας ξενερώσει απ τη ζωή μου, γιατί κάθε ζάπινγκ και φιλιά κάτω απ το γκι είπα στον εαυτό μου: ''Πέρνα καλά, θα περάσουν κι αυτά τα Χριστούγεννα... Κοινώς, φάε και σκάσε! ''Κι έτσι έκανα, δόξα το θεό, είχα την οικογένειά μου, τα μελομακάρονά μου, και τη φλίς κουβερτούλα μου... Παραμονή Χριστουγέννων, έπεσα για ύπνο στον καναπέ, δίπλα απ' το δέντρο.. Είχα σχέδιο.. Σε περίπτωση που άκουγα τον χοντρούλη κατά τη διάρκεια της νύχτας , θα του έριχνα μια τηγανιά και θα τον κρατούσα όμηρο μέχρι να μου έφερνε το δώρο μου!!! Έπειτα, θα έδενα σε μια καρέκλα και το πρόσωπο και όλα καλά όλα ωραία! Σατανικό έτσι? Κλεμμένο μη νομίζετε...'' I asked god for a bike, but i know God doesn't work that way.So i stole a bike and i asked for forgiveness''Τάδε έφη κάποτε ο τιτανομέγιστος Al Pacino ! Εγώ βέβαια δε θα ζητούσα συγχώρεση γιατί ο dear Santa μ' έχει στην μπούκα κάθε χρόνο, οπότε είχα συνηθίσει την ταμπέλα του ''Naughty kid'' Δεν είχα να χάσω τίποτα...Κάπου στις 7 το πρωί , άκουσα την πόρτα του χολ ν' ανοίγει.. Με ξύπνησε ο ήχος και άνοιξα για λίγο το ένα μάτι... Ξέρεις... Για παν ενδεχόμενο... Όταν κατάλαβα ότι ήταν η αδερφή μου άλλαξα πλευρό και χώθηκα περισσότερο μέσα στην φλις μου.. Και τότε συνέβη! Το τηλέφωνό μου, άρχισε να χτυπάει σαν τρελό! Βροχή τα μηνύματα !!! Σκοτισμένη μισοσηκώθηκα και άρχισα να το ψάχνω στα σκεπάσματα.. Κανείς δε μου πήγε στο μυαλό και δεν είχα καμία ελπίδα... Και ξαφνικά πετάχτηκα απ' τον καναπέ.. Ήταν εκείνος! Λέγοντάς μου όσα ήθελα ν'ακούσω τόσο καιρό ! ''Πόσο μου έλειψες '' ''Σε σκέφτομαι όλη μέρα, σε σκέφτομαι όλον αυτό τον καιρό αλλά σήμερα με ξεπέρασε! '''' Θέλω να σε δω , νόμιζα θα ανοίξει η πόρτα και θα μπεις στο μαγαζί που ήμουν..'' '' Σου τ΄ ορκίζομαι δεν είμαι μεθυσμένος..'' Και άλλα τέτοια, λες και άμα ήταν μεθυσμένος θα τον παρεξηγούσα ξέρω γω.. Για κάτι τέτοια ζούμε κύριέ μου!!!! Θυμάστε λοιπόν τον εγωισμό που κρατούσα πολύ καλά τόσο καιρό? Εξαφανίστηκε στο λεπτό με την απάντησή μου! '' Με ξάφνιασες..'' Είπα.. Τι με ξάφνιασε?? Που εκείνη τη στιγμή εγώ ήθελα να πάρω το δέντρο και να χορέψουμε μαζί τανγκο ?Και τότε μου τηλεφώνησε...Είχα ν' ακούσω τη φωνή του απ' την τελευταία φορά που τον είδα, ένα ξημέρωμα, ίδια ώρα , το καλοκαίρι...Δεν σας περιγράφω, ούτε τη χαρά μου, ούτε το χαμόγελό μου, ούτε το πως βγήκα σαν την τρελή μες το καταχείμωνο έξω πρωινιάτικα να σηκώσω το τηλέφωνο!!! Μια ώρα μιλούσαμε... Ήταν αρκετή να σβήσω όποιο αρνητικό συναίσθημα μου είχε δημιουργήσει, να τον ξαναμαναερωτευτώ κεραυνοβόλα, να πιστέψω σε Αγιοβασίλήδες, Christmas spirit και όλα αυτά που βλέπουμε στις ταινίες!!! Εντάξει οφείλω να παραδεχτώ ότι ανά τεταρτάκι τσιμπιόμουν να δω αν κοιμάμαι ακόμα... Αλλά όχι.... Ήταν αλήθεια! Για κονκλούζιον , δώσαμε ραντεβού την πρωτοχρονιά... Με φαντάζεστε νομίζω... Και κάπως έτσι, τη γλίτωσε ο Άγιος Βασίλης απ' τα χέρια μου φέτος, και μπόρεσαν τα υπόλοιπα παιδάκια να χαρούν τα δώρα τους...Και για να σας αφήσω με χαμόγελα, σας εύχομαι οι γιορτές σας να είναι, κι αν όχι, να γίνουν, όσο μαγικές και γεμάτες ενθουσιασμό αντέχει η ψυχή σας!!Όπως έγινε και με τη δική μου ιστορία... Να ονειρεύεστε, να ελπίζετε , να ερωτεύεστε, να ζείτε! Και όπως έχει πει κι ένας καλός μου φίλος, τη φλόγα μέσα σας, να την κρατάτε αναμμένη όσα στραβά κι αν έρθουν στο δρόμο σας.. Άλλωστε, γι αυτές τις στιγμές ζούμε...Χρόνια πολλά και καλή χρονιά γεμάτη χαμόγελα!! #santaisreal #christmasstories #kaipollamelomakarona