ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διακατεχομαι απο μια περιεργη δειλια να μιλησω για το συμβαινει πραγματικα ακομα και στον ιδιο μου τον εαυτο, ακομα και εδω. Ισως γιατι ουτε εγω δεν ξερω τι συμβαινει πραγματικα! Δεν ξερω αν θα μπορουσες να το αποκαλεσεις ερωτα, μου εδωσες αρκετες ευκαιριες κι εγω τις προσπερασα ετσι απλα, απ την αλλη ομως καθε φορα που δεν σε βλεπω που δεν ακουω την φωνη σου τρελαινομαι, πρωτη φορα το λεω ετσι, ναι! πραγματικα τρελαινομαι! Νομιζω πως για ολα ευθυνεται η ντροπη μου, η αισθηση που εχω οτι δεν μου αξιζεις! Φοβαμαι οτι θα με απορριψεις ετσι απλα, αν και εσυ ο ιδιος το παλεψες πολυ για μας! Εχω βιωσει ηδη μια φορα την απορριψη απο καποιον αλλο, και τωρα που νιωθω οτι εισαι ο σωστος δεν τολμαω να σταθω στα ποδια μου και να σε διεκδικησω! Σιγα, σιγα βλεπω να απελπιζεσαι κι εσυ και να απομακρυνεσαι, να σε τραβαει καποια αλλη, η ισως καποιες αλλες! Και παλι εγω το αφηνω στην μοιρα! Πως μπορω να το κανω αυτο;;; Φοβαμαι πως ο τολμων δεν νικα, ο τολμων τρωει τα μουτρα του...