22.7.2015 | 23:10
Σ'ευχαριστώ για την αφιέρωση-παρότρυνσή σου...
Δεν με βοηθάει όμως...Ξέρεις γιατί; Ξέρεις πως είναι να χάνεις τα πάντα;Να χάνεις τον μοναδικό άνθρωπο που αγάπησες μέχρι τρέλας και πίστεψες ότι δεν θα σ'αφήσει ποτέ;Ξέρεις πως είναι να υπάρχει μόνο ερημιά μέσα σου;Ξέρεις πως είναι να μην βρίσκεις ούτε λεπτό γαλήνη;Ξέρεις πως είναι να μην μπορείς ακόμη και τώρα να ευχαριστηθείς το παραμικρό; Το παραμικρό όμως! Όσο ενδιαφέρον κι αν είναι...Υπάρχει πάντα μπροστά στα μάτια μου η μορφή σου...Πότε ερωτευμένη και λαμπερή και πότε απόμακρη και αποσυντονισμένη.Μ'ΆΦΗΣΕΣ,ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΙ ΘΑ'ΘΕΛΕΣ ΝΑ ΚΑΝΩ...Δίχως να κόψεις με τόλμη,τον γόρδιο δεσμό...Δεν θα μπορούσε σίγουρα ποτέ να γυριστεί,πιο αριστοτεχνική "ταινία" εκδίκησης!!!