ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέμπτη μεσημέρι Σταθμός Κατεχάκη στο μετρό, κατέβαινα γυρνώντας από τη δουλειά.Και πάνω που αναλογιζόμουν πως ξέμεινα από ψιλά και ότι πρέπει να ρισκάρω να αλλάξω συνολικά δύο γραμμές,10 στάσεις και μια διαδρομή με λεωφορείο χωρίς εισιτήριο ένας νεαρός στην ηλικία μου πάνω κάτω ανεβαίνοντας αυτός μου κάνει νόημα χαμογελώντας και μου δίνει το δικό του.Εκείνη τη στιγμή μου πέρασαν όλα,ότι νεύρα,άγχος που είχα εξαφανίστηκαν μέσα σε μιά στιγμή.Είναι απίστευτο πως ένα χαμόγελο και μια μικρή κίνηση μπορεί να σου αλλάξει την ψυχολογία τόσο εύκολα.Δεν είναι ότι χάρηκα που θα μετακινηθώ δωρεάν είναι πως τελικά υπάρχει ακόμη μέσα μας ανθρωπιά.Συνέχισα φυσικά αυτή την κίνηση αλληλεγγύης με το να το δώσω σε κάποιον άλλον όταν για μένα ήταν πλέον άχρηστο.Σε ευχαρίστησα κι εκείνη την ώρα αλλά ένιωσα την ανάγκη να το ξανακάνω.Σ'ευχαριστώ λοιπόν που μου έφτιαξες τη μέρα, δεν το καταφέρνουν εύκολα αυτό :)