ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παλιότερα για ένα διάστημα είχαμε χωρίσει με τον σύντροφό μου. Ήταν μια δύσκολη περίοδος και για τους δυο μας και κάπου χαθήκαμε γιατί ο καθένας ήταν συγκεντρωμένος στα δικά του. Έπρεπε να πάει για δυο χρόνια σε άλλη χώρα εγώ δεν μπορούσα να πάω είχαμε φρικάρει και οι δυο εγώ ένοιωθα πως χάνω το στήριγμά μου και είχα πελαγώσει. Εκείνο το διάστημα μου λέγανε όλοι να τον ξεχάσω να βρω άλλον και ότι σε κάθε καινούργια σχέση γινόμαστε καλύτεροι. Εγώ όμως δεν ήθελα άλλον ήθελα με αυτόν να βρούμε την άκρη, μαζί με αυτόν να προσπαθήσω να γίνω καλύτερη και να τον στηρίξω να κάνει το ίδιο. Λέγανε πως η απόσταση έτσι και αλλιώς θα έφερνε το τέλος και να κοιτάξω μπροστά. Τότε βρεθήκαμε ξανά με τον σύντροφό μου και ανοίξαμε ο ένας στον άλλον την καρδιά μας μιλήσαμε για τους φόβους μας και αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε να σώσουμε τη σχέση μας. Σήμερα είμαστε ακόμη ζευγάρι και πιο αγαπημένοι από ποτέ. Συχνά ακούω να λένε στους άλλους αν έχουν προβλήματα με τη σχέση τους πως πρέπει να προχωρήσουν να βρούνε άλλον και πως με τον επόμενο ίσως να είναι καλύτερα. Πολλοί φεύγουν και κάνουν καινούργιες σχέσεις αλλά μέσα από τις δοκιμασίες πολλές φορές μαθαίνουμε τον εαυτό μας και τις αντοχές που έχει μια σχέση. Ωραία είναι όταν πάνε όλα καλά αλλά και όταν ζορίζουν τα πράγματα αυτός δεν είναι λόγος αμέσως να χωρίζουμε. Νομίζω πολλοί άνθρωποι χωρίζουν πολύ εύκολα πριν προλάβουν να γνωρίσουν πραγματικά τον άλλον. Βλέπω ανθρώπους που είναι μαζί να μην ξέρουν τίποτε για τον σύντροφό τους ξέρουν αυτά που ξέρουν και όλοι οι άλλοι. Θέλω να πω πως μια σχέση θέλει αφοσίωση και πραγματικό ενδιαφέρον καμιά φορά πρέπει να μπορούμε να βάζουμε πίσω τα δικά μας θέλω, σχέση δεν είναι με νευρίασε ο άλλος και πάω στον επόμενο. Αυτό είναι εύκολο να το κάνεις αλλά έτσι δεν μαθαίνουμε τίποτε και την επόμενη φορά δεν θα είναι καλύτερα. Απλά εννοώ πως πολλοί λένε πως είναι ρηχές οι σχέσεις σήμερα αλλά τις σχέσεις εμείς τις κάνουμε έτσι, όταν παρακινούμε με το παραμικρό τους άλλους να χωρίσουν ή χωρίζουμε εύκολα εμείς οι ίδιοι και αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους σαν να είναι αντικείμενα που τα επιστρέφεις και τα αλλάζεις όποτε θες.