ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε σχέση εδώ κ δεκα χρόνια κ γάμο τα τελευταία δυο χρόνια. Η σχεση με τον άντρα μου είχε πάρα πολλά προβληματα κ πιστεύαμε πως με τον γάμο όλα θα έφτιαχναν. Τα προβλήματα δημιουργήθηκαν λόγω ανεργίας του συζύγου μου, λόγω της αναβλητικότητας και αναποφασιστικότητας του σε θέματα γάμου-οικογένειας κ λόγω δικής μου ανασφάλειας. Ήταν άνεργος 5 χρόνια κ σταμάτησα να τον εμπιστεύομαι κ να τον εκτιμάω. Ένιωθα πάντα πως δεν με βλέπει σοβαρά στο μέλλον κ εγω πίεζα συνεχεια καταστάσεις. Αποτέλεσμα; Όλη η αγάπη που είχα μετατράπηκε σε θυμό κ απογοήτευση. Τον αντιμετώπιζα σαν εχθρό μου κ αυτό με ξενέρωσε κ έφθειρε τη σχέση μας. Μετά τον γάμο πίστευα πως όλα θα εφτιαχναν. Δεν ήθελε ο ίδιος να προχωρήσει αμέσως σε παιδί καθώς πίστευε πως πρώτα πρέπει να φτιάξει η σχέση κ μετά να γίνουν όλα. Είχα αντίθετη άποψη. Περασαμε ένα χρόνο μετά το γάμο χάλια. Μαλώματα φασαριες κλπ...Εγω ηθελα παιδί εκείνος είχε τα δικά του σχέδια...Όποτε ένιωθε εκεινος έτοιμος. Εφυγα απο το σπίτι κ εφθασα τα πράγματα στα άκρα. Διέκοψα καθε επικοινωνία μαζι του ενω εκεινος προσπαθούσε να με προσεγγίσει οχι ομως πως καιγοταν ιδιαίτερα. Από ανασφάλεια τελικά επέστρεψα σπίτι με σκοπό να τα ξαναβρούμε. Εκέινος όμως άρχισε να με κατηγορεί για τα πάντα κ να μην αναλαμβάνει καμία ευθύνη. Ακολουθησε ενας ακομη χρονος με μαλωματα κ διαφωνίες. Έιμαι 30 χρονών κ νιώθω πως η κατάσταση δεν παλευεται άλλο. Φοβάμαι να χωρίσω από ανασφάλεια κυρίως. Ποια είναι η γνώμη σας? Ευχαριστώ εκ των προτέρων