ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και έναν μήνα είμαι με ένα αγόρι που μου φέρεται άψογα ,είμαστε πολύ ερωτευμένοι και με κάνει πολύ χαρούμενη. Εγώ είμαι 20 και αυτός 23. Εκείνος με έχει γνωρίσει στους φίλους του και όταν κανονίζουν είμαι ευπρόσδεκτη αλλά εγώ διστάζω να τον γνωρίσω στην παρέα μου και θα εξηγήσω γιατί. Ενώ είμαστε μεγάλη παρέα και περνάμε όμορφα χωρίς καθόλου εντάσεις δεν είμαι κοντά με όλους ιδίως με κάποιες κοπέλες. Αυτές δεν έχουν κάνει ποτέ τους σχέση και δεν είναι ότι το κρίνω σε καμία περίπτωση, απλά αυτές με αντιμετωπίζουν λίγο περίεργα και με κάνουν να νιώθω άβολα. Είχαν γνωρίσει το πρώτο μου αγόρι, με είχαν πετυχει με κάποιον που ειχαμε βγει δυο τρία ραντεβού και γνώρισαν και το δεύτερο αγορι μου που χωρίσαμε πριν 2,5 μήνες μετά απο πολύ μικρό διαστημα μαζι γιατί δεν ταιριάζαμε. Ετσι λοιπόν λενε συνεχεια σαν πείραγμα ότι αλλάζω τα αγορια σαν τα πουκάμισα, ότι είμαι πεταχτούλα , φαμ φαταλ και κατι τετοια. Αισθάνομαι ότι ίσως ενδόμυχα 2-3 από αυτές να με ζηλεύουν γιατί κάθε φορά που βλέπουν ότι αρέσω σε κάποιον ξινίζουν . Οκ κραταω πολυ χαμηλο προφιλ και δεν θεωρώ οτί προκαλώ ούτε με το ντυσιμο μου, ούτε με την συμπεριφορά μου, ούτε διαφημίζω το πόσοι μου δίνουν σημασία όταν τυχαίνει να μου δώσουν και ετσι με κανουν να νιωθω αβολα καποιες φορες. Από σεβασμό στο αγόρι μου και επειδή θέλω να γνωρίσει τα ατομα της παρέας που συμπαθώ και με καταλαβαίνουν ,τελικά θα τις αγνοησω αυτές και θα τον φερω στην παρέα κάποια στιγμη όπως εκανε και αυτός με μενα, αλλα ήθελα να το εξομολογηθώ. Η μία μάλιστα ειπε "Ναι καλα να δουμε ποσο θα κρατησει και με αυτόν" και τις απάντησα γελώντας "Εεε αν δεν ειναι ο αντρας της ζωης μου θα τον διωξω αλλιως θα τον τρως στην μαπα συνεχεια μαζι με μενα".