ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον ξερω 3 χρόνια μου άρεσε απο την πρωτη στιγμή αλλα δεν έδωσα κανένα effort να τον γνωρισω καλύτερα.τους τελευταιους μηνες τον βλεπω καθημερινά στη δουλειά μερικες φορες τα χανει οταν μου μιλάει και εγω ντρέπομαι περισσότερο με αποτέλεσμα να ειμαι η κοφτή η σε απόσταση. Ολα αυτα αλλαξαν τη βδομαδα που πέρασε αφιερωνουμε χρόνο ο ενας στον αλλο μιλαμε στη δουλεια πάντα και κοιταζόμαστε έντονα στα μάτια .εγω ενω του εδωσα λιγο χωρο εξακολουθώ να ντρέπομαι με αποτελεσμα να κανω κοινωνικο φλερτ με αλλους ανδρες στην δουλειά που πραγματικα δεν σημαινουν τίποτα για μένα περαν της συναδελφικης αγάπης κ εκτιμισης με κόσμιο παντα τροπο και στο σωστο μετρο αυτο δεν το εκανα ομως πριν το εκανα προχθες μπροστά του για ποιο λογο δεν γνωρίζω. Κατάλαβα οτι λυπήθηκε η τον χαλασα με καποιο τρόπο. Σκεφτομαι οτι τα χαλασα ολα με εφερα σε μια θεση να σκεφτει οτι ειμαι μια απο τις πολλες ισως?Σωνεται ρε παιδια αυτο?και αν ναι πως?Να προσθεσω οτι εχω τεραστια δυσκολια να νιωσω ερωτευμενη,ειναι κατι που ειχε πολλα χρονια να συμβει και απορω πως το επαθα τωρα στα 40 μου...Πειτε μου αξιζει το Ρίσκο? Στην τελικη ειναι συνάδελφος ηδη παραβαινω μια απο τος αρχες μου, ομως μου συνεβη ερωτας με αυτον δεν το διάλεξα