ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχα μια σχεση με Τουρκαλα εδω και ενα χρονο εξ αποστασεως, δυσκολα τα πραγματα εξ αρχης. Ομως εμενα δεν με ενοιαζε επειδη την αγαπαω και οι αντιληψεις μου περι αγαπης, ζωης και θανατου δεν ειναι οι συνηθισμενες. Για παραδειγμα οταν της ελεγα οτι θα την αγαπαω για παντα το εννοουσα, αυτη ομως οταν το ελεγε το εννοουσε ως ενα βαθμο μη ικανοποιητικο, θα με αγαπουσε μεχρι οποτε της καπνισει δηλαδη. Εγω δεν ειχα ιδεα απο αυτα, η εντυπωση μου ηταν οτι οταν υπαρχει πραγματικη αγαπη τοτε ολα τα εμποδια μπορουν να ξεπεραστουν. Αλλα αυτη ποτε δεν πιστεψε στην πραγματικη αγαπη. Το μεγαλυτερο της εμποδιο για να με δεχτει ηταν το γεγονος οτι ειμαι Ελληνας και Χριστιανος. Κατι που ο πατερας της οντας συντηριτικος Μουσουλμανος ποτε δεν θα δεχοταν. Οπως μου ειπε η ιδια εαν ο πατερας της μαθαινε για αυτη την σχεση θα την εσφαζε, ισως να υπερεβαλλε αλλα παιρνετε μια ιδεα. Ετσι ο πατερας της ποτε δεν εμαθε για αυτη την σχεση, εμαθε ομως η μητερα της. Και δεν της αρεσε το γεγονος προφανως :) Ετσι την ψυχαναγκασε να με χωρισει με την απειλη οτι θα το ελεγε στον πατερα της. Τελικα με χωρισε αλλα μετα εγω την επεισα και τα ξαναφτιαξαμε, ετσι το υπολοιπο της σχεσης μας εμεινε κρυφο και απο την μητερα της. Με αυτα τα δεδομενα ηξερα οτι αυτη η σχεση δεν θα μπορουσε να κρατησει για παντα, ο χρονος μετρουσε αντιστροφα και εναντιον μας ομως εμενα η αγαπη μου μεγαλωνε. Ειχε φτασει ακομα και 85 κιλα λογω των εξετασεων της ομως εγω συνεχιζα να την αγαπω το ιδιο, δεν με ενδιεφερε η εμφανιση της. Εμενα με ενδιεφερε η ψυχη της και τα συναισθηματα της. Και η ιδια ακομα παραξενευοταν απο αυτη την αγαπη μου και δεν μπορουσε να με καταλαβει πως εγω συνεχιζα να την αγαπαω την στιγμη που η ιδια μισουσε τον εαυτο της και το σωμα της. Χα! Τι ανοητη που ειναι, δεν ξερει τι ειναι αγαπη. Οποτε φανταστειτε ποσο πολυ με πονεσε οταν μου ειπε οτι δεν θελει να μου ξαναμιλησει μετα απο ενα χρονο επειδη θεωρει πως αυτη η σχεση δεν εχει μελλον. Τετοιο πονο ευχομαι να μην νιωσει κανεις αλλα δυστυχως πολλοι ειναι αυτοι που νιωθουν προδομενοι μετα απο εναν χωρισμο. Ετσι και εγω, προδομενος και πικραμενος δεν θα το κρυψω σκοτιστηκε ο νους μου. Ενιωθα "χρησημοποιημενος" κατα καποιο τροπο ετσι αρχισα να μισω σφοδρα οτιδηποτε τουρκικο και ισλαμικο και εκανα μεγαλες προσπαθειες να μην μισησω και την ιδια. Οταν μπλοκαρε καθε επικοινωνια μαζι μου τοτε με απειλες οτι θα τα πω ολα στον πατερα της προσπαθουσα να την κανω να συνεχισει να μου μιλαει εστω ως φιλοι. Ολη αυτη η αντιδραση ηταν αποτελεσμα του εγωισμου μου. Το μετανιωνω αυτο ομως ηταν η μονος τροπος για να συνεχισει να μου μιλαει. Οταν εισαι τυφλωμενος απο το παθος δεν ξερεις τι κανεις και δεν ξερεις και τι να κανεις. Σκεφτομαι να την αφησω, ομως την αγαπω. Και αφου την αγαπω δεν μπορω να την αφησω. Εαν σταματησω να την αγαπω πολυ φοβαμαι οτι θα την μισησω και μαζι με αυτην θα μισω και τον εαυτο μου. Ειμαι πολυ παθιασμενος, εχω επιγνωση επ' αυτου. Τετοια ειναι η ιδιοσυγκρασια μου και οι αντιληψεις μου που δεν με αφηνουν να την ξεχασω. Και δεν θελω να την ξεχασω, νοιαζομαι για αυτην και την αγαπω. Η πραγματικη αγαπη δεν τελειωνει ποτε, η πραγματικη αγαπη ειναι μια θυσια. Και αυτο ακριβως σκοπευω να κανω. Της ειπα οτι θα την περιμενω και οτι δεν θα παω με αλλη γυναικα στην ζωη μου παρα μονο με αυτην. Εαν γινομουν Μουσουλμανος τα πραγματα θα ηταν πιο ευκολα, θα γεμιζε με αισιοδοξια και η ιδια και θα συνεχιζε να εχει ελπιδα. Ομως ολα στον κοσμο μπορω να τα κανω για αυτην εκτος απο το να προδοσω τον Χριστο. Και τωρα ειμαστε εδω που ειμαστε, πηγα την συναντησα στην πολη που σπουδαζε μετα τον χωρισμο και "περασαμε καλα" παραδοξως μετα αρχισε να θελει να μου μιλαει ξανα και μου ελεγε λογια αγαπης οπως πριν. Αλλα μετα απο μια εβδομαδα την επιασε υστερια, ξαναεχασε την ελπιδα της σε αυτη την σχεση με μπλοκαρε και σταματησε να μου μιλαει. Εγω οντας κουρασμενος απο ολα αυτα δεν ηθελα να την ξανα-απειλησω οπως πριν και να "πεσω" επιπεδο, μαθαινω απο τα λαθη μου.Αλλα πονεμενος, πικραμενος και γεματος νευρα ξαναπηγα να την συναντησω στην πολη που σπουδαζε αιφνιδιαστικα αυτη την φορα. Αθηνα - Αδριανουπολη και πισω με το τραινο η το λεωφορειο 17 ωρες παιδια δεν την παλευω και ομως το εκανα αυτο το ταξιδι δυο φορες σε τρεις εβδομαδες απλα για να την δω. Παθαινει σοκ οταν με βλεπει, γιατι πραγματικα αυτη θελει να με διαγραψει απο την ζωη της και μου λεει οτι θα αλλαξει σπιτι να μην μπορω να την ξαναβρω :) Κανενα προβλημα, ομως παλι "περασαμε καλα", δεν αλλαξε τιποτα ομως. Πλεον ηταν αποφασισμενη να μην μου ξαναμιλησει ποτε. Δεν εχει περασει μια εβδομαδα ακομα απο τοτε που συνεβη αυτο. Και δεν ξερω τι να κανω, κανω υπομονη ομως συνεχιζω να ποναω. Την αγαπω πραγματικα. Ειμαι απο αυτους τους αντρες που εννοουν τα λογια τους, δεν υπαρχει περιπτωση να την ξε-αγαπησω, πολυ απλα δεν ξερω πως. Η αγαπη δεν πεθαινει ποτε. Ειμαι επισης απο αυτους τους αντρες που δεν παραιτουνται, δεν με νοιαζει ποσο θα υποφερω στην προσπαθεια μου να βρω μια λυση και να ειμαστε μαζι. Προτιμω να υποφερω προσπαθωντας για μια λυση παρα να υποφερω μια ζωη μακρια της. Και αν μαθω οτι παει να κανει σχεση με κανεναν Τουρκαλά πολυ φοβαμαι οτι δεν θα αντεξω, θα την βρω, θα παω στην σχολη της και θα ρωταω μεχρι να την βρω. Και αναλογως τι τυπος θα ειναι αυτος αν ειναι ψευτομαγκας θα παιξουμε ξυλο και θα τον λιωσω και αν ειναι πολιτισμενο ατομο θα κατσουμε και θα μιλησουμε πολιτισμενα, εαν την αγαπαει πραγματικα και περισσοτερο απο εμενα θα τον αφησω ησυχο. Ομως το ξερω κανεις ποτε δεν προκειται να την αγαπησει οσο και οπως την αγαπω εγω. Της το εχω πει και της ιδιας το δηλωνω και εδω, προτιμω να πεθανω παρα να ζησω μια ζωη μακρια της.Αυτη νομιζει οτι υπερβαλλω, πραγματικα νομιζει οτι θα το "ξεπερασω" και οτι αυτα ειναι ολα λογια του αερα ενος ανοητου ρομαντικου αγοριου. Της λεω να ερθει στο νησι μου για διακοπες και μου λεει θα ερθει μετα απο 20 χρονια οταν θα εχω κανει οικογενεια και αυτη θα εχει την δικη της. Και τοτε λεει σαν παλια φιλαρακια θα αναπολουμε το παρελθον και θα γελαμε. Αυτο ως κακογουστο αστειο αντηχει στα αυτια μου. Ειτε θα ειμαστε μαζι ειτε θα πεθανω προσπαθωντας. Θα γινω φετες, θα διαβαζω βιβλια για να ακονισω το μυαλο μου, θα μαθω τουρκικα, θα βρω λεφτα και θα βαλω μπρος τα σχεδια μου. Να προσευχεστε για εμενα. Με πιστη στο Θεο ολα γινονται. Υ.Γ. Ετσι μου ερχεται να κανω επανασταση!