ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάνε τώρα κοντά 30 χρόνια που ρίχτηκε με την σειρά της η δική μου γενιά στην μάχη για την ισότητα. Νεότατα κορίτσια τότε, σχεδόν παιδιά.Πολλές σε αριθμό δεν είμασταν. Οι προηγούμενες γενιές μας είχαν προλάβει και είχαν κάνει πασίγνωστο σε όλο τον κόσμο το ρεύμα του Φεμινισμού. Ήταν μια εποχή που το να δηλώνεις Φεμινίστρια είχε κάτι από σκουριά. Ωραία εποχή, αθώα. Γυρνούσαμε κι εμείς με το "Δεύτερο Φύλο" μονίμως στο σακίδιο, και με σταμπαρισμένο το σύνθημα πάνω στο μπλουζάκι: "ένα δωμάτιο μόνο για μένα" (πολύ αργότερα κατάλαβα πως δεν είναι το δωμάτιο, αλλά το παράθυρο που κάνει την διαφορά).Ακούγονται πολύ προκάτ όλα αυτά, αλλά εμείς το διασκεδάζαμε πραγματικά. Γυναίκες από όλες τις φυλές του κόσμου, κάπου στην κεντρική Ευρώπη, γράφανε την δική τους μικρή ιστορία.Μοιράζαμε φυλλάδια, πηγαίναμε σε διαδηλώσεις, διακόπταμε ομιλίες σε Πανεπιστήμια και ξεσηκώναμε τον κόσμο.Μας μάθανε πως το κλειδί της γυναικείας χειραφέτησης, λέγεται "οικονομική ανεξαρτησία". Ένα σταθερό μηνιαίο εισόδημα, έγραφε η Βιρτζίνια, και ο κόσμος μας ανήκει.Και η μόρφωση, ναι, απαραιτήτως.Διαβάζαμε δεκάδες βιβλία κάθε μήνα. Ακολουθούσανε ολονυκτίες να μαλώνουμε για τα όσα καινούργια μάθαμε. Γινόταν σωστό πανηγύρι.Και όλες συμφωνούσαμε πως σιχαινόμαστε να μας βλέπουν οι άντρες σαν ένα "κομμάτι κρέας". Ανάλογο ήταν και το ντύσιμό μας. Βολικό και όμορφο. Άνετο. Δήλωνε την γενικότερη διάθεσή μας, όπως κάθε ρούχο έχει να δηλώσει κάτι για αυτόν που το φοράει.Λένε πως η κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να ντύνεται όπως της αρέσει. Φυσικά. Αλλά αυτό δεν αναιρεί πως η κάθε μία δίνει το στίγμα της. Πως βλέπει τον εαυτό της, σε ποιόν απευθύνεται, πως θέλει να την βλέπουν οι άλλοι. Εδώ δεν χωράνε παρερμηνείες. Κι ας λένε.Γινόταν εκδηλώσεις. Ερχόταν Κινέζες, βγάζανε τα παπούτσια και τις κάλτσες τους και μας δείχνανε τα σακατεμένα τους πόδια.Που να φανταστούμε πως 30 χρόνια μετά παρόμοια σακατεμένα πόδια θα σέρνανε χιλιάδες Ευρωπαίες. Λόγω μόδας.Που να φανταστώ πως χιλιάδες οικονομικά ανεξάρτητες γυναίκες θα γινόταν έρμαιο στα ΄χέρια κάποιου απάνθρωπου. Ισόβια (καημένη Βιρτζίνια).Τι μας επιβάλλεται, και τι διαλέγουμε τελικά; Γνώρισα γυναίκες που δυσανασχετούσαν επειδή "έπρεπε" να βάφονται στην δουλειά τους. Δεν τις έχω δει άβαφτες ούτε στον ελεύθερο χρόνο τους.Ψάχνουμε για άλλοθι; Αυτό είναι; "Μα δεν κάνουμε πλαστικές για τους άλλους. Αλλά για τον εαυτό μας",λένε άλλες. Ναι. Υποθέτω και εδώ φταίει η καταραμένη Πατριαρχία. Πως λέμε "για όλα φταίει ο καπιταλισμός"; Κάπως έτσι.Στην Ελλάδα πολλοί ισχυρίζονται πως για το χάλι μας υπεύθυνη είναι η τηλεόραση. Προσπερνώντας το γεγονός πως πρέπει πρώτα η τηλεόραση να αγοραστεί. Πως πρέπει (εσύ ο ίδιος!) να την πας στο σπίτι, να την τοποθετήσεις. Να επιλέξεις να την ανοίξεις. Να προτιμήσεις συγκεκριμένο κανάλι. Να αποφασίσεις ποια εκπομπή θα παρακολουθήσεις."Φταίει η τηλεόραση". Σίγουρα για το ότι έχουν κατά καιρούς πατώσει πανηγυρικά αξιόλογες εκπομπές, φταίει ο Κωστόπουλος. Όχι, δεν είναι άσχετο. Βλέπετε τους συσχετισμούς.Έχω τελειώσει με τον Φεμινισμό, χρόνια τώρα. ΄Τα κάναμε σκατά, ας πορευτεί η κάθε μία μας σύμφωνα με τις προσωπικές τις αξίες. Θα "κλέψω" ως επίλογο στίχους από ένα τραγούδι του Killah P."Γάμα τες επιτέλους τις επαναστάσεις μιλάμε μόνο για προσωπικές αντιστάσεις".Όσες πιστές...με νοιώθετε.