ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι μεν έχει γίνει ψωμοτύρι ως όρος, ειδικά σε ζοφερους καιρούς σαν αυτούς που ζούμε. Όμως παντα ήταν παρούσα. Και κυρίως στις μικρές ηλικίες. Εκεί μετεφηβια θα το προαδιοριζα χρονικά. Δεν ειναι τυχαίο οτι μεταξύ των νέων τα επίπεδα αυτοκτονίας είναι υψηλότερα όπως και οι αυτοκαταστροφικες συνήθειες. Θέμα ορμονών; Ίσως. Σίγουρα όμως και θέμα ευαισθησιων. Ο νέος είναι ιδεαλιστης ευαισθητος και ρομαντικός. Αυτό έρχεται σε σύγκρουση με τον κοσμο στον οποίο μεγαλώνει. Η δυσκολία του να συμφιλιώσει αυτά τα δύο, η άρνηση η η αδυναμια του να συμβιβαστεί η να προσαρμοστει, το αιμα που βραζει, το ονειροπολο μυαλο. Υπάρχουν φυσικά και οι εκ γενετής εγωκεντρικοι και γκρινιαρηδες, αυτοι που εχουν συνηθίσει να ειναι το επίκεντρο της προσοχής, η επιδιώκουν με αυτό τον τρόπο να τραβήξουν την προσοχή. Υπάρχει όμως και το άλλο, το οποίο είναι επικίνδυνο γιατί είναι αληθινό, δεν ειναι στημενο θεατρο και κλαψα. Δεν είναι λόγια μόνο αλλά είναι πραγματικό πρόβλημα και χάσιμο εαυτού. Περαστικά να ναι, και να μείνουν μια ανάμνηση της πρώτης αγουρης και άγριας νιότης.