ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προφανως δεν υπαρχει σωστο και λαθος παρα μονο πως αντιλαμβανομαστε υποκειμενικα τα πραγματα. Ανθρωποι που δεν ειναι ολοιδιοι προσφερουν μια αλλη εμπειρια ξενη σε μας, καινουρια, που μας εμπλουτιζει σε εμπειριες και βοηθα να κατασταλλαξουμε μεσα απο το να δοκιμασουμε και το διαφορετικο στο τι πραγματικα μας ταιριαζει η οχι. Ανθρωποι που δεν ειναι ολοιδιοι φτιαχνουν πιο εκρηκτικες και δυναμικες σχεσεις. Ομως επισης για να εχει διαρκεια η σχεση θα πρεπει να υπαρχει επικοινωνια κι αυτη ειναι πιο ευκολη μεταξυ ανθρωπων που ταιριαζουν, εχουν κοινες εμπειριες, κοινα βιωματα, κοινο τροπο σκεψης. Προσωπικα μιλωντας και ζωγραφιζοντας τον ιδανικο συντροφο για μενα, μεσα απο τη δικη μου εμπειρια, μιας και ειναι υπαρκτο προσωπο, η επιλογη του εγινε ενστικτωδως και αυθορμητα. Ομως παρατηρωντας την επιλογη μου και επιβεβαιωνοντας το ενστικτο οτι αυτος ειναι αυτος που ψαχνω μπορω να κανω καποιες παρατηρησεις: με τραβηξε σε εμφανιση και σωματικα: εχει το ιδιο χρωμα μαλλιων με τη μαμα μου που της εχω μεγαλη αδυναμια και δεν εχουμε το ιδιο χρωμα μαλλιων, η μυρωδια του ηταν 'σωστη' οταν τον πλησιασα τρελαθηκε το ενστικτο μου, παλι υποψιαζομαι πως εχει σχεση με αδυναμιες και φερορμονες οικειες και αγαπημενες. Με τραβηξε εγκεφαλικα: κοινος τροπος σκεψης, κοινα ενδιαφεροντα, θαυμασμος απο την πλευρα μου γι αυτον. Με τραβηξε ως συμπεριφορα: ηταν 'σωστος' απεναντι μου, αλλα και απεναντι σε τριτους, ειτε μιλαμε για φιλους, ειτε για γνωστους, ειτε για ξενους: αρα κοινος κωδικας ηθικης και συμπεριφορας. Με τραβηξε και ως αλληλεπιδραση: και ακου τωρα εδω το παραξενο. Εγω ειμαι το πρωτο παιδι με αδερφη μικροτερη αλλα κοντινες ηλικιες. Η αλλη μεγαλη αδυναμια της ζωης μου λοιπον, η συντροφος μου στο παιχνιδι και σε ολα, καλα κι ασχημα. Μεγαλο δεσιμο παρα τις διαφορες μας. Εγω πιο σοβαρη ως το μεγαλο παιδι, πιο ντροπαλη, πολυ ρομαντικη. Αυτη αστεια, επικοινωνιακη, γκαφατζου. Με αλλαξε με τον καιρο, πηρε κι εδωσε και πλεον εχω παρει πολλα καλα στοιχεια απο αυτην. Αυτος λοιπον τυχαινει να ειναι ο μικρος αδερφος με μεγαλυτερο αδερφο. Τυχαινει κι αυτος να ειναι αστειος, πειραχτηρι κι επικοινωνιακος. Οπως καταλαβαινεις για μενα το δεσιμο ηταν αυτοματο, ηταν πολυ οικειο κι επιθυμητο ολο αυτο. Αρα... για μενα οι επιλογες που κανουμε αναπαραγουν χωρις να φαινεται με την πρωτη ματια οικειες πρωτευουσες σχεσεις, και αν αυτες μαλιστα ειναι επιτυχημενες, θα ειναι πετυχημενες πιθανοτατα και οι σχεσεις που θα δημιουργουμε με βαση αυτη την επιλογη. Βεβαια... σημαντικο να βρισκει και ο συντροφος μας αυτα τα στοιχεια που αναζητα σε μας. Μπορει για μας να κουμπωνει απολυτα αλλα για αυτον το ιδανικο να ειναι καπου αλλου. Αρα περα απο ολα αυτα, την τελικη λεξη τη γραφη το αν ειναι αμοιβαιο ολο αυτο η οχι...