ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου ερχεται στο μυαλο ο φοβος οτι τα παιδια της σχολης ή τα παιδια π γνωριζω τωρα στη φοιτητικη ζωη με βλεπουν οπως με εβλεπαν τα παιδια του σχολειου δηλαδη το φυτο , ο σπασικλας και απελπιζομαι...φοβαμαι δηλαδη οτι η κριση αυτων των παιδιων θα ισχυει και για τα αλλα ατομα , συμφοιτητες και αλλα ατομα π γνωριζω..Ενω ομως αυτα τα ατομα διαφερουν πολυ απο τους συμμαθητες στο σχολειο..δεν ειναι οτι το εχω παθει αλλα φοβαμαι..Ο φουλ κοινωνικος τυπος δεν θα ειμαι ποτε αλλα τουλαχιστον μετα το σχολειο θελω να γνωρισω ατομα που να εχω μια ανεση , και να βγαζω τη χαρουμενη πλευρα μ προς τα εξω..Αλλα φοβαμαι μηπως ειμαι "καταραμενος " να με βλεπουν με αυτον τον τροπο..Και γενικα , ειμαι ο μονος π αρκετες αναμνησεις απο σχολειο ειναι ασχημες , ουδετερες , γεματες παθητικοτητα , ντροπαλοτητα ?..τρεμω στην ιδεα να ξαναγυρισει ολο αυτο..τουλαχιστον οχι τωρα π ειμαι νεος, 20 χρονων και θελω να ζησω κατι ομορφο..το καλο ειναι οτι η πιο ωραια στιγμη στην ζωη μ δεν εχει ερθει,και ειμαι σιγουρος οτι θα ερθει....