ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έκανα αίτηση για μετεγγραφή στην πόλη που σπούδαζε η κολλητή μου μετά από πρόταση δική της. Οι γονείς μου και οι υπόλοιποι φίλοι μου διαφωνούσαν καθώς δεν την ενέκριναν από παλιά για φιλη μου, θεωρούσαν πως με εκμεταλλευόταν συνεχώς. Εγώ φυσικά δεν έβλεπα κάτι τέτοιο, νόμιζα πως ήμασταν σαν αδερφές, οπότε έκανα την αίτηση για να μείνουμε μαζί όπως είχαμε σχεδιάσει. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των μετεγγραφών ήμασταν έξω με την κολλητή μου. Δεν της είπα ότι βγήκαν μέχρι να δω. Μέσα μου για κάποιο λόγο παρακαλούσα να μη γίνει δεκτή, δεν ξέρω γιατί αλλά εκείνη τη στιγμή το μετάνιωσα. Να σημειώσω ότι η πόλη όπου σπούδαζε ήταν στην άλλη άκρη από το πατρικό μου. Δυστυχώς έγινε δεκτή η αίτηση, της το είπα και άρχισαν οι αγκαλιές και τα φιλιά. Μετα απο λίγο καιρό πάω σε εκείνη την πόλη. Μέχρι τότε δεν είχε βρει παρέες και μετά κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο λόγος που με κάλεσε. Πάω λοιπόν, βρίσκουμε παρέες και μετά από λιγότερο από ένα μήνα γυρνάμε για διακοπές. Χτυπάει το τηλέφωνο και το σηκώνει η μητέρα μου.ηταν η μαμά της. "Η ***** δεν γίνεται να μείνει άλλο στην πόλη ταδε, τουλάχιστον όχι στο δικό μας το σπίτι ". Η κολλητή μου καθώς μιλούσαμε όλη μα όλη μέρα μέσω μηνυμάτων έκανε πως δεν ξέρει τίποτα. Ότι αυτό το έκανε η μητέρα της από μόνη της χωρίς να την ενημερώσει. Ευτυχώς δεν την πίστεψα και σε αυτό. Πήγα λοιπόν με τους δικους μου λιγους μήνες μετά να μαζέψω τα πράγματα μου. Αρκετά τα έκρυψε, δεν πήρα όλα μου τα πράγματα. Έβλεπα μετά σε φωτογραφίες ότι τα έχει, τα ζητούσα και πάλι δεν μου τα επέστρεψε όλα. Αποφασίζω να ξαναδωσω πανελλήνιες με στόχο την ίδια σχολή στην πιο κοντινή πόλη από το σπίτι μου. Μέσα σε δύο μήνες μου δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα υγείας (Όχι σοβαρό) και δεν μπόρεσα να συνεχίσω την προετοιμασία για τις εξετάσεις. Από το άγχος και τη στεναχώρια είπε ο γιατρός. Όντως μου είχε στοιχίσει πολύ και ακόμα μου στοιχίζει. Με λίγο διάβασμα έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην ίδια σχολή σε μια πόλη αρκετά κοντά στη δικη μου πολη.οχι αυτή που στόχευα αλλά εντάξει. Τον πρώτο χρόνο πήγα στη σχολή 1 φορά μόνο, ήμουν όλη μέρα κλεισμένη σε 4 τοίχους και ανυπομονούσα να έρθει το σ/κ για να κατέβω στην πόλη μου και να βγω έξω. Στις εξεταστικές διάβαζα με σημειώσεις άλλων, δεν πέρασα κανένα μάθημα. Τη δεύτερη χρονιά αποφάσισα να μιλήσω στην οικογένεια μου γιατί δεν μου αρεσε αφενός να κάθομαι όλη όλη μέρα κλεισμένη χωρίς να κάνω κάτι αφετέρου να τρώω μόνο λεφτά χωρίς λόγο. Γυρνάω λοιπόν πίσω με σκοπό να πάω σε ψυχολόγο να με βοηθήσει για όσο πάρει. Μέχρι να νιώσω έτοιμη ότι μπορώ να αποδώσω και να ξαναγυρίσω. Στην πορεία ερωτεύτηκα (ω ναι) για πρώτη φορά στη ζωή μου και φαίνεται να το πάμε σοβαρά. Τον ψυχολόγο το σταμάτησα με το σκεπτικό ότι δε θέλω να σκέφτομαι σκηνικά που με στεναχωρουν και με μηδενιζουν συναισθηματικά καθώς είμαι σε πολλή καλή φάση της ζωής μου και κατά τα άλλα πολύ χαρούμενη και ευτυχισμένη. Χρωστάω λοιπόν 18 μαθήματα, σε λίγες μέρες έχουμε εξεταστική και μάλλον θα πάω. Σκέφτομαι να προσπαθήσω να βγάλω τη σχολή εξ αποστάσεως, δεν έχουμε εργαστήρια αλλά η σχολη είναι αρκετά δυσκολη. Κατάλαβα πως δε θέλω να πάω γιατί φοβάμαι να γνωρίσω καινουρια άτομα, δε θέλω να γνωρίσω καινουρια άτομα γιατί όλα όσα είχα έως τώρα ήταν σκαρτα και μάλλον φοβάμαι μην ξαναπληγωθω. Μετά τη διακοπή αυτής της φιλίας, δεν κατάφερα να δεθω ξανά με άλλα άτομα και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να εμπιστευτώ άλλον άνθρωπο τόσο πολύ. Της τα είχα δώσει όλα και οικονομικά και στα πάντα τη βοηθούσα όλα τα χρόνια της "φιλίας μας. Τα θέματα είναι πολλά, το ξέρω, και συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο, ελπίζω να με βοηθήσετε.