ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

To sum it up: η αλήθεια είναι ότι έχω ορισμένες ψυχαναγκαστικές τάσεις. Γενικά έχω μια μανία με τα πλυσίματα και τα τελευταία (αρκετά) χρόνια έχω αναπτύξει μια φοβία (ακατανόητη και παράλογη να την πείτε, θα σας καταλάβω) μόλυνσης από το... σάλιο. Αν ακούσω ότι έχουν φτύσει κάποιον, θα κάνω ό,τι μπορώ για να τον αποφύγω. Έχω χωρίσει με κοπέλα για αυτό το λόγο (επειδή μπορεί κάποιος να την έφτυσε). Έχω κάνει αρκετή προσπάθεια με ψυχολογική υποστήριξη, γενικότερα για το θέμα των ψυχαναγκασμών και ειδικότερα για αυτό χωρίς μάλλον κάποιο ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Κουτσά στραβά, λίγο με αποφυγές, λίγο με πλυσίματα, λίγο με προσπάθεια να κατανοήσω το πρόβλημα και να εκτεθώ καπως σε αυτό, τα κατάφερνα και ήμουν σχετικά οκ, με τα πάνω και τα κάτω. Και ξαφνικά μια συνάδελφος στη δουλειά ανέφερε ότι ο ένας γιός της έφτυνε τον άλλον και φυσικά αισθάνομαι ότι έχω μολυνθεί χειρότερα από ποτέ εφόσον έχω έρθει σε επαφή μαζί της. Να διευκρινίσω εδώ ότι δεν έχω πρόβλημα με την ανταλλαγή φιλιών, η υγρών στο σεξ, ή το σάλιωμα του χεριού όταν γυρίζει κάποιος μια σελίδα στο βιβλίο.. Παρόλα αυτά, τα φτυσίματα (δηλαδή οι... ροχάλες) με ζορίζουν. Το ίδιο σάλιο είναι θα μου πείτε και στη μια και στην άλλη περίπτωση και αποτελείται 99,5% περίπου νερό και 0,5% από ανόργανα και οργανικά συστατικά. Αλλά... Αν προσθέσετε σε αυτά μια πρόσφατη μικρή ερωτική απογοήτευση και μια μάλλον χαμηλή αυτοεκτίμηση, έχει δέσει το γλυκό και αισθάνομαι χάλια τελευταία, ότι τίποτα δεν έχει νόημα. Ξέρω ό,τι υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα στη ζωή, θέματα υγείας κλπ. αλλά στο "ψυχαναγκαστικά μπλοκαρισμένο" μυαλό μου, αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Οποιαδήποτε συνεισφορά είναι ευπρόσδεκτη.