ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να ζώ σε ένα κόσμο σκληρό που όλοι κοιτάνε την πάρτη τους, που παιδάκια ζητιανέυουν στα φανάρια και στις καφετέριες, που παπούδες κοιμούνται στο δρόμο, που γιαγιάδες ξυλοκοπούνται για 100 ευρώ κρυμμένα πίσω από το καντήλι, που άνθρωποι παίζουν ξύλο για μια θέση παρκαρίσματος, που όλοι παραπονιούνται ότι τους εκμεταλλεύονται, αλλά μόλις βρεθούν με λίγη εξουσία στα χέρια τους βγάζουν στους ελάχιστα πιο αδύναμους όλο το μένος και το κόμπλεξ τους, που νεόι άνθρωποι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και οι μεγαλύτεροι δεν έχουν καμία ελπίδα.κυρίως όμως βαρέθηκα να ακούω μεγαλοστομίες για επαναστάσεις και καραγκιοζιλίκια, όταν ο καθένας, ΟΛΟΙ ΣΧΕΔΟΝ μέσα στον μιρκό τιποτένιο τους κόσμο κάνουμε ό,τι περνέι από το χέρι μας για να εκμεταλλευτούμε τον διπλανό μας και να κλέισουμε τα μάτια στη δυστυχία των άλλων, των λιγότερο τυχερών από εμάς. υποκριτές και αστεία ανθρωπάκια που βρήσκουν καταφύγιο στα μεγάλα λόγια, αλλά είναι ανίκανοι για μικρές καλές πράξεις.