11.11.2013 | 18:16
Σήμερα
αγόρασα ένα από τα αγαπημένα σου βιβλία.και ας βούρκωσα με το που το είδα και σε θυμήθηκα να μου μιλάς για αυτό.δεν ξέρω γιατί.ίσως είναι ο μόνος τρόπος να σε νιώσω κοντά μου αφού ούτε να σου μιλήσω δεν μπορώ πλέον.μ'αρέσει που την τελευταία φορά που βρεθήκαμε είπαμε οτι αυτό δεν αντίο,ότι θα το παλεύαμε.ήμασταν τόσο αισιόδοξοι βλέπεις.ή τουλάχιστον εγώ.εσύ από τότε μάλλον δεν ήξερες τι ήθελες.αλλά εγώ θέλω εσένα,και όσο και αν προσπαθω να σε μισησω και να σε ξεχασω ξερω πως αν μου πεις οτι θες να το προσπαθησουμε εγω θα τρεξω κοντα σου χωρις το παραμικρο ιχνος εγωισμου.τοσο τραγικα ηλιθια.αλλα ειμαι σιγουρη οτι αυτο δεν θα μου το πεις ποτε.κατα πασα πιθανοτητα με ξεχασες το στιγμη που κλεισαμε το τηλεφωνο με την αποφαση οτι τελειωσαμε.για σενα δεν ημουν τιποτα αλλο περα απο μια ευχαριστη περιπατεια πριν φυγεις.ισως εχεις ηδη προχωρησει στην επομενη.ισως εκεινη να σε κανει να θες να δεθεις μαζι της αφου με εμενα δεν ηθελες κατι τετοιο.ισως να μην το αξιζα να δεθεις μαζι μου,ισως να μην με ηθελες αρκετα.γιατι οταν θες καποιον βαζεις στην ακρη τους φοβους σου και του δινεις μια γαμημενη ευκαιρια.αλλα εγω δεν θα γινομουν τιποτα παραπανω για σενα περα απο ενα ευκαιριακο πηδημα οταν δεν εχει κατσει κατι καλυτερο.τελοσπαντων παω να διαβασω το βιβλιο σου και να γινω παλι σκατα