ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχασα τον πατερα μου, ηταν ο καλυτερος ανθρωπος, οχι επειδη ηταν ο πατερας μου, πραγματικα ηταν, ηταν 63 ετων, ενας ανθρωπος γεματος ευαισθησια και ψημενος μεσα στη ζωη ταυτοχρονα, στο μεροκαματο απο 14 χρονων, αλλα ψαγμενος μεσα σε ολα, τι και αν δεν ειχε σπουδασει ηξερε να μιλαει καλυτερα απ ολους, διαβαζε δεν επαναπαυοταν, ηταν ενας δυνατος ανθρωπος με ενα αδοξο τελος ομως... πατερουλη μου θα σ εχω παντα στη καρδια μου, ψυχουλες σαν τη δικια σου δεν πεθαινουν ποτε, τα φιλια μου σου στελνω, σε αγαπαω και ποναω παρα πολυ αυτη τη στιγμη (να με συγχωρεσετε για το κειμενο, ηθελα απλα καπου να τα βγαλω ευχαριστω)