ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα ηταν μια μερα που δεν αντεχα να μου πεις κατι αλλο. Πηγες χθες στον φιλαρακο σου, βγηκες, περασες με την οικογενεια σου, περασατε καλα, πηρες αγαπη απο την υπεροχη μητερα σου, πηγες σε εναν φιλο σου, γυρισες 6 το πρωι. Δεν μιλησα ολη μερα. Αυτο μ ελεγες συνεχεια, σε πρηζω.Δεν ανοιγα το στομα μου να μιλησω, ενω ηθελα να συζητησουμε για αυτη την "εμμονη" σου να παεμ στο γιατρο ενα πουλακι, που θα μπορουσε να γινει και σε 2 μερες, ή με εναν πιο οικονομικο τροπο. Αυτο ηθελα απλα να συζητησω. Δεν επαβαλα κατι. Δεν ειχα 30 ευρω να διαθεσω σε μια τσαρλατανο. Οχι δεν ειχα. Συγγωμη για αυτο...Με το που τολμησα να μιλησω και να πω "μωρε νιωθω τσαπα τα δωσαμε, δεν εκανε κατι", αρχισες να με χεζεις.. Ειχα ανοιχτη ηχογραφηση (κατινια ναι) για τη γιατρο, για να τα ακουσω μετα τι θα πει γιατι ξεχναω, και εισαι λογικα και εσυ μεσα αν δεν εκλεισε.. Εσυ να με βριζεις...Βαρεθηκα.. Βαρεθηκα να καταπινω αυτα που θελω να σου πω, και στα λεω τωρα. Τωρα, στο κυκνειο ασμα μου. Ζωη μου, επιλογη μου τι θα πω και που.Δε στα γραφω στο fb, τα σβηνεις "μη μας καταλαβουν", δε στα γραφω σε word, θα το σβησεις και αυτο. στα γραφω εδω να τα διαβαζω για παντα. Πηρες οση αγαπη δεν πηρε ανθρωπος. Απειρη... Και το ξερεις. Αφησα πισω εναν ανθρωπο που ξερεις τι σημαινε. και που εσπασε ο διαολος το ποδαρι του και καταλαβε τι μαλακια εκανε και με ζηταγε πισω, Με τον τροπο του. "Ας γυρναγες", σαν να σε ακουω θα λες. Αλλα δεν γυρισα. Και επελεξα εναν ανθρωπο, που εναμιση χρονο μετα, ενω εχει σχεση μαζι μου, κοιταει ακομη το παρκακι που εκανε βολτες με τον "Χρηστο" της.ξερω τι σημαινει ηλεξη αναμνηση. Εγω βιάστηκα να την αποδιωξω. Βιαστηκα απο το ρημα βιάζω. (όχι βγιάστηκα. Βι -ά- στηκα). Γτ εσυ με πιεζες οσο κανεις ποτε.. "γτ μιλας, γτ δεν απαντας;" Θυμαμαι ακομη να λες την 3 μερα σχεσης μας (χωρις να εχουμε σχεση), "γτ δεν το σηκωνεις;", και εγω να ειμαι τουαλετα.1,5 χρονο δεν ανεπνευσα, δεν αποχαιρετησα με τον τροπο που ηθελα τον ανθρωπο αυτο και τςι αναμνησεις του, δεν εκλαψα, δε θρηνησα να μ φυγει το βαρος. Εκλαιγα οταν μαλωναμε, και μου ειπε η ψυχολογος ισως ασυνειδητα εκλαιγα και για το χωρισμο μου. δεν προλαβα να θρηνησω και αυτο επιβαλεται.Τωρα θα θρηνω για αυτο που εχασα. Αυτο που δεν μου εδωσες ποτε. Περασα και δεν ακουμπησα. Αυτο να γραφτει στην ταφοπλακα της σχεσης. Ή εστω σε αυτη τη φαση της σχεσης. Δεν ξερεις πως τα φερνει η ζωη.Σημερα πηγα στο νοσοκομειο. Επαθα καρδια.. Εσπασε. Δεν χωρεσε αλλο πικρα. Κλαιω απο τα 8 μου. Θυμαμαι το λογο. Ειμαι 29 και ακομη ο ιδιος. Το ιδιο προβλημα, στο ιδιο σπιτι, το ιδιο σκηνικο.Δε φταις εσυ για αυτο. Αν δε με ηθελες να μου το πεις. Αλλα τι λεω.Το εδειξες."ειμαι πραξας εγω" μου ειχες πει. Το εδειξες. Σου εστειλα μηνυμα. "ειμαι στο νοκσοκομειο". Ακομη εκρεμει να διαβαστει.Ουτε η ανθρωπινη πλευρα σου δε συγκινειται. Σου εκανα τοσο κακο και πρεπει να μου την πεις.Σου εκανα κακο οταν σου ειπα "βουλώσε το τωρα. Μη μου μιλας".Το ειπα γιατι παθαινα κριση πανικου, δεν ειχα παρει βαθεια ανασα εδω και 10 λεπτα, ζαλιζομουν, ειχαν ξεραθει τα χειλη μου, και εσυ διπλα μου να μου λες για το παρτυ που σου εκανε η κολλητη σου στη ταδε καφετερια.. Αυτο σε ενοιαζε. Να μου διηγηθεις αλλο ενα κατορθωμα απο τη ζωη σου. Τη τελεια ζωη σου. Στην οποια δεν ημουν ποτε εγω εκει.Δεν ακουσα ποτε "θυμασαι τοτε που τρωγαμε εκει;". ΠΟΤΕ!!Ενω εχω πει τοσες φορες, εχω φερει το θεμα σε εμας.. Ακομη και τις φωτογραφιες μας που σου εστελνα, ενιωθα βαριοσουν να τις δεις..Γιατι δεν μου το ελεγες; Οτι σου τελειωσε ο ερωτας; Γιατι επρεπε να με ρωτας εμενα καθε μερα αν μου τελειωσε; Γιατι επρεπε να εμ πεις πουτανα στο τελευταιο μας ποτο; Επειδη κοιταζα δεξια αριστερα για να μη φαινεται οτι σε κοιταω στα ματια;Γιατι σημερα δεν απαντησες καν. "Εισαι καλα;" ενα εισαι καλα.. οσο κοστιζει; Να στο πληρωσω..Σημερα πηγα και εγω να αναπνευσω και θαφτηκα. Εσπασε η καρδια μου. "ξεκουραση, οχι αγχος και στενοχωρια. Νεα κοπελα.."ειπε ο γιατρος.Δεν ειχα κατι κακο. Αλλα με βαρεσε που λενε. Οχι παθολογικο. Απλα στρεσαριστηκε το σωμα μου. Με τρυπησαν κιολας. Ειδε και το στηθος μου ενας γιατρος. "απιστια". Μας ειδαν αλλοι.. και μενα και σενα. Μαλακιες.. Τι γραφω.Απλα ψαχνω ενα λογο.δε σε εχω τοσο λιγη. δεν γινεται να μη καταλαβαινεις τι κανεις. Τι δινεις, τι παιρνεις. Απλα στην αρχη με ηθελες συενχεια κοντα σου και τωρα βαρεθηκες. Τι να πω.Αλλα και εγω ενα "εισαι καλα;" το ηθελα απο τον ανθρωπο που εδωσα 1,5 χρονο απο τη ζωη μου. να καθομαι σε αυτο το ξυλινο καρεκλακι, ουτε καν στη βασικη καρεκλα. Ακομη και στα γενεθλια μου, εκατσες εσυ στη καρεκλα μου, στο δικο μου θρονο. "ειχα ερθει με το ζορι", μου ειπες. Τοσο κακια.. Τοσο μενος.; Γιατι; Φυγε ρε κοριτσι μου αν δε θες. Επρεπε να με διαλυσεις;Τα γαμησιατικα του "Χρηστου" συ θα τα πληρωνω εγω;Γιατι;Κοροιδευες που δεν μιλαγα σημερα. Ειχα ταχυπαλμια. Εσβηνα πως να στο πω. Το ενιωθα και τελος. Εγω που ετρεξα στα παντα σου! Δε θα βγαλω παραπονο αλλο.Εσυ εισαι πραξας. Εγω ειμαι γραψας. τα σκεφτομαι, τα λεω, τα γραφω. Στα προφορικα δεν ειμαι καλη. Καν σαρδαμ. Μπερδευομαι.Λυπαμαι. Ενα δωρο μεσα απο τη ψυχη σου μου εκανες. αληθινο, και αυτο μ ειπες "ελα παρτο και καντηνε. Ερχεται η μανα μου." Να το κοιταω και να θυμαμαι πονο πονο πονο. Ακομη και αυτο.Εγω τα γραφω. Απο τ στιγμη που θα διαβασεις το γραμμα, εγω δεν σου ανηκω πια. Παρτο οπως θες. θα μιλησω οπου θελω, σε οποια θελω, σε οποια θελω. Ισως ο "Χρηστος" σου (η κοπελα σου η πρωτη), να ηταν παντα πανω απο εμενα. Ισως ομως και για μενα να βρεθει καποια αλλη πρωτη ή πρωτος. Δεν ξερω.Ξερω οτι δε σου ανηκω. Σε εναν ανθρωπο που ακομη στριβει το κεφαλι στο παρκακι, και το κοιταει με πιο αγαπη απο οτι κοιταξε εμενα ποτε. Που το κρυβει οτι βρηκε τη "Χρηστο".Δε με θες. Το καταλαβαμε. Και εγω λοιπον φευγω. Με το τρυπημενο μου χερι που περιμενε ενα μηνυμα σημερα.Σ'αγαπω ακόμη. καληνυχτα.