9.7.2016 | 02:58
Σημερα θελω να κλαψω..
Οχι γιατι ειμαι μιζερη, αλλα γιατι μου λειπει η οικογεινειακη ζωη. Εχω την οικογενεια μου αλλα ολη την ωρα τσακωνονται, ολο το βαρος το ριχουν σε μενα για ολα. Ποσο να αντεξω; αντεχω θα λεω. Μου λειπει ο πατερας μου, οχι λογω αποστασης χιλιομετρων αλλα συναισθηματικης. Γιατι κατεστρςψε την ζωη στην μητερα μου, μας καταρασσεται, μας μισει, γιατι λεει του φαγαμε τα λεφτα. Τα 600€ ππυ παιρνει κι επειδη δεν του φτανουν να το παιζει αρχοντας μας κατηγορει. Μου λειπει εκεινος ο πατερας που ονειρευτικα, που βλεπω στις φιλες μου, που βλεπω στα εργα. Εκεινος ο αντρας που θα με αγαπαγε οσο τιποτα και δεν αφηνε κανεναν να με πληγωσει εκεινος που θα με φωναζε πριγκιπισσα και θα του ελεγα τα παντα. Η μητερα μου ειναι υπεροχη, αλλα ολα επεσαν πανω της και δεν καταλαβαινει πως με βαραινει με συμαισθηματικα και σωματικα. Αλλα σε καμια πςριπτωση δεν την κατηγορω, κανει τα παντα ολα για εμας. Κλαιω αποψε για εσενα μπαμπα, για εσενα που φανταστηκα, για εσενα που παντα με μισουσες, ολους μας. Αποψε ας φυγουν με τα δακρυα κι ολοι οι καημοι μου...