ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι νύχτες από εκείνες που θες να κλείσεις τα μάτια σου και να αφεθείς σε έναν ήχο, σε μια μελωδία, στο παλμό μια καρδιάς, της βροχής, της ανάσας σου, σε κάτι που σε κάνει να ηρεμείς και να αναπολείς στιγμές, στιγμές δυσάρεστες στιγμές ευχάριστες στιγμές που θα της θυμάσαι για μια ζωή.Έτσι νιώθω και εγώ αυτή την νύχτα ζητάω μια ανάπαυση ένα διάλειμμα λίγες ώρες να θυμηθώ και να αναρωτηθω τι συμβαίνει να κάνω έναν απολογισμό για το τι έχω κάνει και το τι δεν έχω κάνει,..Μέσα σε αυτή τν σιωπή μου καταφέρνω και κρύβομαι, όχι όχι δεν κρύβουμε από τους "άλλους" αλλά από τον ίδιο μου τον εαυτό εμένα, εμένα φοβάμαι τν αδυναμία μου τα πάθη μου τον εγωισμό μου αυτά που με κάνουν να τρέμω και απλά να σιωπώ αυτά που είμαι εγώ ενα πράγμα με κάνει να χάνομαι.. Ο Έρωτας ο πιο συχνός επισκέπτης τς ζωής μας θα έλεγα μπαίνει και φεύγει οπότε θέλει είναι μουσαφιραιος για αυτό, δεν ενημερώνει όταν έρχεται αλλά τον βλέπεις όταν φεύγει και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί δεν είναι κτήμα σου ούτε πατέρας ούτε μήτερα είναι ένας απλός επισκέπτης κλείνει την πόρτα και χάνεται αφήνοντας σου μια ανάμνηση ένα κενό έναν πόνο κια πικρή μια θλίψη ενα μίσος, ναι τον άκουσες τον κρότο σου τρυπουσε τα αυτιά με μανία και εσύ απλά περιμένες να τελειώσει αργά αργά γιατί το περιμένεις και όσο εσύ το περιμένεις άλλο τόσο αυτό αργεί..Είναι θέμα χρόνου λένε να ξεχάσεις, και αναρωτιέμαι πως άραγε προσδιορίζουν τον χρόνο; μετρώντας τς μέρες τς ώρες τα λεπτά τα δευτερόλεπτα και τέρμα; ; δεν μου ακούγεται πιστηκο πιστεύω πως τίποτα δεν περνάει όλα μένουν εκεί απλά κάνεις λίγο χώρο για να μπουν και άλλα αυτο όμως δε σημαίνει πως έχεις ξεχάσει τα προηγούμενα δεν υπάρχει χρόνος για μένα δεν μετριέται και ούτε γυρίζει..