ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.1.2015 | 15:49

σκατόψυχοι

πάντα, απο μικρή, δεν ήθελα να ερωτευτώ. Ποτέ δεν ανυπομονούσα για το καρδιοχτύπι, όλη αυτή την έξαψη που περιγράφετε. Ήθελα απλά να υπάρχει δίπλα μου ένας άνθρωπος να μπορώ να συνεννοούμαι. Να με έχει επιλέξει και να τον έχω επιλέξει. Στη φαντασία μου δηλαδή έπαιζα όλη τη ζωή στο γρήγορο, για να φτάσω στο σημείο που κάθεσαι μπροστά στην τηλεόραση με τον άνθρωπό σου, τόσο οικεία, ή πέφτεις και απλά κοιμάσαι δίπλα του, διαβάζεις ένα βιβλίο στο σαλόνι, όσο εκέινος γράφει e-mail στην αδερφή του στην Ελλάδα ή διαβάζει το newsbeast. Η ειρωνία, όταν πίστεψα πως τον βρήκα, με άφησε, γιατί ήθελε "εμπειρίες", ήμουνα πολύ ήσυχη βλέπετε, πολύ του σπιτιού, "πολύ καλό παιδί, αλλά"...Και απο τότε σιωπή. Βλέπετε, δεν μπορώ να πάω τη ζωή στο γρήγορο. Δυστυχως, για να φτάσω εκεί που θέλω, πρέπει να περάσω όλα τα στάδια που δεν θέλω και όταν με κόπο φτάσεις εκεί θα σου πει ξανά "εγώ την έχω ψυχολογήσει τη ζωή. Θέλω εμπειρίες". Γέμισε ο κόσμος σκατόψυχους και δυστυχως γέμισε ο κόσμος σκατόψυψους που το παίζουν καλά παιδιά. Και να σας πω και το άλλο; Αυτό που λένε, όλα εδώ πληρώνονται, δεν υπάρχει. Υπερευτυχισμένοι είναι οι σκατόψυχοι. 4μιση χρόνια στο πλάι του, βράχος, τον έφερα και στη χώρα που είμαι. Χωρίς εμένα ούτε τη γλώσσα θα είχε μάθει. Θα είχε φύγει μέσα σε 3 μήνες. Του άλλαξα όλη του τη ζωή. Την έβαλα σε μια πορεία. Βρήκε δουλειά,βρήκε σπίτι, αποκαταστάθηκε, εγώ τα βιογραφικά, εγώ τα τηλεφωνήματα σε υπηρεσίες, εγω τα mails, εγώ τις μεταφράσεις, εγώ την πρόβα για τις συνεντεύξεις, εγώ να τον στηρίξω όταν έφυγε απο την πρώτη του δουλειά, εγώ και στη δεύτερη, στις ανασφάλειές του και στα αδιέξοδά του, εγώ να τον γνωρίσω σε γνωστούς και φίλους για να μη νιώθει ξένος σε μια ξένη χώρα. Εγώ όλα. 4μιση χρόνια. Και στο τέλος κλάταρα εγώ, το πολέμησα όμως, γιατί τον αγαπούσα. Μέχρι και σε ψυχολόγο πήγα για να βρω ισορροπία, να γίνω πάλι χαρούμενη, να βρω τον εαυτό μου που δεν τον αναγνώριζα πια. Και όταν πίστεψα, πως άρχισα να τον βρήσκω πάλι με άφησε χωρίς να κοιτάξει πίσω και ας ήξερε πόσο πονούσα, ας ήξερε πως ήταν ο πρώτος μου, πόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής μου ήταν. Αυτό ήταν το ευχαριστώ. Και όχι, αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν άντρας. Σκατόψυχοι. Το φύλο, φίλοι μου, δεν έχει καμιά επίδραση στην ψυχή. Είναι να μην πέσεις σε σκατόψυχο.
0
 
 
 
 
Scroll to top icon