ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρέπει να αγαπάμε τους γονείς μας αλλά τι γίνεται όταν οι γονείς μας ξεπερνούν τα όρια ή πιο σωστά δεν μπορούν με τιποτα να καταλάβουν ότι τα παιδιά μεγαλώνουν!Στα 24 πια και άνεργη με ένα μάθημα να μου μένει για πτυχίο βλέπω τη ζωή μου σαν ένα διαρκές ναρκοπέδιο. Οι γονείς μου ήταν ανέκαθεν υπερπροστατευτικοί αλλά πλέον έχω προ πολλού περάσει την εφηβεία και δεν φαίνεται να το καταλαβαίνουν με κανένα όμως τρόπο. Άργησα να πάρω πτυχίο γιατί δούλευα υπερβολικές ώρες και ας πούμε και ψυχολογικά δεν ήμουν και στα καλύτερα μου. Το βασικό μου πρόβλημα όμως είναι το γάτζωμα της μητέρας μου ιδιαιτέρως πάνω μου σε βαθμό που μ' έκανε να σκέφτομαι και την αυτοχειρία στο παρελθόν. Το δεν μπορώ να αναπνέυσω μέσα στο σπίτι μας, έγινε από μεταφορικό κυριολεκτικό. Πλέον νιώθω ένα πλάκωμα στην καρδιά σαν ασφυξία. Το σπίτι είναι μικρό και δεν έχω χώρο ν' απομονοθώ από τη μητέρα μου η οποία κυριολεκτικά με κυνηγάει από το πρωί ως το βράδυ. Με σηκώνει από το πρωί ότι ώρα εκείνη κρίνει, όλη μέρα ασχολείται με τις γάτες της και μαζί μου, δεν έχει φιλες και προσπαθεί να επεμβαίνει παρεμβατικά στη ζωή μου-στις φιλίες μου, τις σχέσεις μου, τις σπουδές μου, στο πως ντύνομαι, στο πόσο θα κόψω ή πως θα βάψω τα μαλλιά μου, στο βάρος μου, στο ότι πρέπει ντε και καλά να φοράω τακούνια γιατί είμαι μετρίου αναστήματος κατι που μου επέβαλλε από τα 14 μου και γενικά σε ότι με καθορίζει ως άτομο. Δεν μιλάω για την ανύπαρκτη ιδιωτική μου ζωή αλλά ακόμη και πράγματα όπως το να βγω μια βόλτα με φίλες ή τι ώρα θα κοιμηθώ είναι αιτία απίστευτων καβγάδων που τις περισσότερες φορές καταλήγουν σε μία με το ζόρι έξοδο ή το σύνηθες κλείδωμα της πόρτας του σπιτιού για να μην μπορέσω να βγω. Με μειώνει συνέχεια και επειδή δε θέλω να βάφομαι μέσα στο σπίτι όπως εκείνη, με αποκαλεί κακάσχημο τέρας και αποτυχημένη(αν και είμαι εμφανίσιμη και μέχρι που σταμάτησα από την τελευταία μου δουλειά είχα επιτύχει πολλά και δύσκολα για την ηλικία μου πράγματα στον επαγγελματικό τομέα που δραστηριοποιούμαι και είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός). Το ίδιο και ο πατέρας μου σε ότι αφορά την εμφάνιση κυρίως είναι ικανός να με κακολογεί διαρκώς και να τον ακούω ακόμη και να με βρίζει ή να μη μου μιλάει αν δεν είμαι στην εντέλεια εμφανισιακά. Γενικά λόγω των οικονομικών μου αυτή την περίοδο και του μαθήματος που θέλω να δώσω για το πτυχίο δεν μπορώ να φύγω από το σπίτι. Έτσι απλά εξομολογούμαι μία κατάσταση που βιώνω και με πνίγει και με κάνει να αισθάνομαι άχρηστη και ανασφαλής και που δεν μπορώ και δεν θέλω να εξομολογηθώ στους φίλους μου. Οι γονείς μου ζουν απομονωμένοι από τους γύρω τους με κλειστές πόρτες για όλους. Ο ένας υπονομεύει τους συγγενείς του άλλου και έχουμε κόψει όλες σχεδόν τις επαφές με τα αδέλφια τους και τις οικογένειες τους. Ήθελα τις προάλλες να ευχηθώ στη θεία μου(αδερφή του πατέρα μου) για τη γιορτή της και η μητέρα μου άρχισε να ωρύεται και να χειροδικεί εναντίον του πατέρα μου και μένα και παραλίγο να σπάσει το τηλ. Να μη σας τα πολυλογώ δεν με αφήνει να μιλάω ούτε με τα ξαδερφια μου από την οικογένεια του πατέρα μου. Δεν μπορώ άλλο ήθελα να το βγάλω από μέσα μου. Αν το διαβάσατε όλο αυτό αφ' ενός συγχαρητήρια ήταν τεράστιο και αφ' ετέρου ευχαριστώ για τον κόπο και το χρόνο σας :)